بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ          

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وآلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّلْ فَرَجَهُمْ و صَلِّ عَلی فاطِمَةَ وَ اَبیها وَ بَعْلِها وَ بَنیها وَالسِّرِّ الْمُسْتَوْدَعِ فیها بِعَدَدِ ما اَحاطَ بِه عِلْمُکَ - اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج - صَلَّى اللَّهُ عَلَیْکَ یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ.

با اهدای سلام، فرا رسیدن ماه مبارک رمضان را تبریک می‌گویم و ان شاء الله که ما را نیز میهمان خود محسوب نماید.

آدمی، می‌بیند و دیده می‌شود؛ نه تنها آن چه ظاهر است، بلکه حتی غیب را نیز می‌بیند، چنان که روح، عقل، عشق ... و آن چه مادی نیست را می‌بیند. اما نکتۀ بسیار مهم اینجاست که "چگونه دیدن و دیده شدن"، در اختیار خودش قرار گرفته است.

در سطح کلان، به "جهان‌بینی"ها دقت کنیم که چقدر متفاوتند؟! در حالی که چند عالَم هستی و جهان نداریم. پس هر کسی همانطور که دوست دارد و وفق مرادش هست می‌بیند. یکی دوست دارد عالم را از هیچ به هیچ ببیند، به جز ماده هیچ حقیقتی را نبیند؛ آن یکی در ذره ذرۀ این عالم، خالق و ربَّش را می‌بیند.

در امور جزئی و جزئی‌تر نیز همین‌طور است؛ یکی فقط خودش را می‌بیند، دیگری اطرافیان را نیز می‌بیند، آن یکی جامعه‌اش را هم می‌بیند و دیگری کلّ جامعۀ انسانی را می‌بیند.

چگونه دیده شدن در ظاهر و باطن نیز در اختیار خودمان است. یکی لباس می‌پوشد و می‌گوید: «دوست ندارم عریان دیده شوم»، آن یکی لباس نمی‌پوشد و می‌گوید: «دوست دارم عریان دیده شوم!» شاید استادی بسیار شوخ هم باشد، اما می‌گوید: «دوست دارم در کلاس، استاد دیده شوم»؛ یکی ناراحت است، اما می‌گوید: «سعی دارم که در خانواده، خوشحال و بشاش و با نشاط دیده شوم»  ... . حضرت زینب علیها السلام، کربلا در عاشورا را با آن همه مصائب عظما، زیبا دید.

●- نکتۀ مهم در این بحث اینجاست که دیدن‌ها و دیده شدن‌ها، باید برحق و متناسب و دو سویه باشد. فرض کنید که کسی عاشق شده است و طرف مقابل را معشوق خود می‌بیند، اما او هیچ توجهی ندارد و این شخص را معشوق خود نمی‌بیند!

اگر از مقابل مدرسه یا دانشگاهی عبور کنید، آن را محل تحصیل علم می‌بینید، اما آن مدرسه یا دانشگاه، شما را دانش‌آموز یا دانشجوی خود نمی‌بیند، چون ثبت نام نکرده‌اید.

*- یکی از این به اصطلاح چپی‌های بی‌دین، با یک قیافۀ روشنفکرانه، متکبرانه و با منّت گفت: «ما امام را به عنوان رهبر مستضعفین جهان قبول داریم» گفتم: «شما باید هم قبول داشته باشید، چون ایشان رهبر مستغضفین جهان نیز هستند، اما مهم این است که ایشان شما را قبول ندارد؛ چرا که کافر، مشرک، منافق، جاهل و متکبرید».

پس، دیدن‌ها و دیده شدن‌ها، باید دو طرفه، همسو و متناسب هم باشند.

در مقابل پروردگار عالم

در مقابل خداوند سبحان و ارتباط با او نیز همین قاعده صدق می‌کند. یک موقع ما خداوند سبحان را خالق عالم هستی و از جمله خود می‌بینیم و البته که او نیز ما را مخلوق خود می‌بیند، در اینجا "دیدن و دیده شدن"، در یک راستا قرار گرفته‌اند.

اما، یک موقع ما می‌دانیم که إلهی جز او نیست، "لا إله الّا الله" می‌گوییم، حتی خطاب به خودش "لا إله الّا انت" می‌گوییم، اما چه بسا او ما را بندۀ خود نبیند و بفرماید: «تو که هزاران إلۀ کاذبِ دیگر را بندگی می‌کنی»!

یک موقع ما می‌دانیم که او صاحب اختیار و ادارۀ کنندۀ امور عالم هستی است و اقرار می‌کنیم که او "ربّ العالمین" است، اما او ما را معقتد به این حقیقت نمی‌بیند و می‌فرماید: «تو که خودت را در اختیار ارباب‌های متعدد و کاذب قرار داده‌ای و ادارۀ امورت را به ربّ شهوت، ربّ قدرت، ربّ شهرت ... و بالاخره ارباب‌های دروغین حاکم شده بر جهان سپرده‌ای‌!»

می‌گویی: «خداوند متعال، عفوّ، غفار و ارحم الراحمین است»، درست هم می‌گویی و تو او را چنین می‌بینی؛ اما آیا او نیز تو را بندۀ استغفار و توبه کننده نزد خود می‌بیند؟!

می‌گویی: «ماه مبارک رمضان، ماه میهمانی خداست» درست هم می‌گویی؛ اما آیا او نیز تو را وارد شده به این میهمانی و میهمان خود می‌بیند؟!

می‌گویی: «پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله، به امیرالمؤمنین علیه السلام فرمودند که من و تو پدران این این امت هستیم»، درست هم می‌گویی؛ اما آیا در امّت ایشان وارد شده‌ای که آنها نیز تو را فرزند خود ببینند؟!

همگان خود را "انسان" می‌بینند، اما آیا خداوند سبحان نیز آنها را انسان می‌بیند و یا می‌فرماید: «بسیاری از این انسان‌نماها، هنوز از مرتبۀ حیات حیوانی عبور نکرده و پا به عرصۀ حیات انسانی نگذاشته‌اند و چون چهارپایان و بدتر می‌باشند!

«وَلَقَدْ ذَرَأْنَا لِجَهَنَّمَ كَثِيرًا مِنَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ لَهُمْ قُلُوبٌ لَا يَفْقَهُونَ بِهَا وَلَهُمْ أَعْيُنٌ لَا يُبْصِرُونَ بِهَا وَلَهُمْ آذَانٌ لَا يَسْمَعُونَ بِهَا أُولَئِكَ كَالْأَنْعَامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ أُولَئِكَ هُمُ الْغَافِلُونَ» (الأعراف، 179)

- به يقين، گروه بسيارى از جن و انس را براى دوزخ آفريديم؛ آنها دلها [عقلها] يى دارند كه با آن (انديشه نمى كنند، و) نمى‌فهمند؛ و چشمانى كه با آن نمى‌‌بينند؛ و گوشهايى كه با آن نمى‌شنوند؛ آنها همچون چهارپايانند؛ بلكه گمراهتر! اينان همان غافلانند (چرا كه با داشتن همه گونه امكانات هدايت، باز هم گمراهند)!

بسیاری، ظاهری آراسته دارند، چه بسا ما نیز آنان را انسان‌هایی عاقل، اهل فهم و شعور، قابل مذاکره، تفاهم و حتی فرهیخته و توانمند ببینیم (مثل سران جنایتکار در نظام سلطه)، اما آیا خداوند متعال نیز آنان را چنین می‌بیند؟!

«أَمْ تَحْسَبُ أَنَّ أَكْثَرَهُمْ يَسْمَعُونَ أَوْ يَعْقِلُونَ إِنْ هُمْ إِلَّا كَالْأَنْعَامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ سَبِيلًا» (الفرقان، 44)

- آيا گمان مى‌برى بيشتر آنان مى‌شنوند يا مى‌فهمند؟! آنان فقط همچون چهارپايانند، بلكه گمراهترند!

●- پس، هم چگونگی دیدن مهم و نقش‌آفرین است و هم چگونگی دیده شدن؛ و هر دو در اختیار و به انتخاب خودمان می‌باشد.

اگر بخواهی مؤمن، متقی، مخلص، با اخلاق، متین و با شخصیت دیده شوی، کاری می‌کنی که چنین دیده شوی؛ و اگر بخواهی کافر، فاسد، فاسق، مشرک، بداخلاق و بی‌شخصیت دیده شوی، خودت را چنین ظهور و بروز می‌دهی.

●- خداوند سبحان، ما را انسان خلق کرده است و چگونه انسان شدن را به ما آموخته است، به ما کتاب (وحی) را با معلمان و مربیانش فرستاده است، انسان کامل را الگوی ما قرار داده است و دوست دارد که ما چنین دیده شویم.

پس، باید، بیش از هر وقت دیگری، از فرصت و برکت ماه مبارک رمضان، برای آدم شدن و آدم دیده شدن، بهره ببریم. چنین فرصت و امکانی که میهمان خدا باشیم، همیشه میسر نمی‌گردد.

 

الّلهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد وَعَجِّل فَرَجَهُم؛          

وَ الحَمدُ لله ربِّ العالَمین؛

والسّلام علیکم و رحمة الله و برکاته.

 

مشارکت و هم‌افزایی - موضوع و نشانی متن یادداشت، جهت ارسال و انتشار توسط شما؛ متشکریم.

موضوع:

می‌بینیم و دیده می‌شویم؛ اما چگونگی دیدن و دیده شدن در اختیار و به انتخاب خودمان گذاشته شده است.

متن (نشانی لینک):

https://www.x-shobhe.com/note/11742.html

 

 

کلمات کلیدی:  یادداشت