پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه): این تفکر صحیح نیست، بلکه اوهام و خیالات غلط می‌باشد!

آیا خداوند متعال فرموده که هر گاه مرتکب گناه نشدید مرا بخوانید و از من بخواهید؟! یا فرموده: در هر حالی مرا یاد کنید و دعا نکردن از "استکبار" است؛ و اگر مرتکب گناه شدید، به هیچ وجهی از رحمت من ناامید نشوید، سریع‌تر برگردید و نزد من استغفار و توبه کنید، تا شما را بیامرزم؟!

خداوند منّان، این آیه را مستقیماً خطاب به بندگان گناهکارش فرموده است:

«قُلْ يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَى أَنْفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ» (الزّمر، 53)

ترجمه: بگو: «اى بندگان من كه (به واسطۀ گناه) بر خود اسراف و ستم كرده‌ايد! از رحمت خداوند نوميد نشويد كه خدا همۀ گناهان را مى آمرزد، زيرا او بسيار آمرزنده و مهربان است.

●- مگر انسان عاقل و خداشناس، خودش را تا مقام خدایی بالا می‌برد و به جای خدا قضاوت می‌کند و خودش را به واسطۀ گناهان، نه تنها محکوم، بلکه مجازات نیز می‌نماید؟!

●- پس، این همه دستور به استغفار (طلب بخشش و پوشش) و توبه (بازگشت از گناه به سوی خدا)، برای که و برای چه ابلاغ شده است؟! آیا آدمی برای گناهی که مرتکب نشده، استغفار و توبه می‌کند؟! و آیا طلب عفو و مغفرت و توبه، خودش از بزرگترین دعاها نمی‌باشد؟!

●- پس، این همه دستور و رهنمود مبنی بر این که مرا بخوانید و از من بخواهید، تا پاسخ‌تان دهم، برای چه کسانی آمده است، فقط اهل عصمت علیهم السلام؟! پس، چرا فرمود که بندگان مستغفر  و تائب خود را بسیار دوست دارم؟!

●- چه کسی گفته که علت بروز هر مشکل، گرفتاری یا بیماری، الزاماً گناهکاری شخص مبتلا می‌باشد؟! مگر اهل بیت علیهم السلام بیمار نمی‌شدند، و مگر سراسر زندگی آنان توأم با گرفتاری‌ها و شداید نبود، و مگر آنها ترور نکرده و به شهادت نرساندند؟!

بله، تمامی پیش آمدهای سوء برای انسان، به خاطر مواضع و عملکرد خود انسان می‌باشد، نه این که هر کس مبتلا شد، لابد خودش خطا کرده است؟! ظالمی چون امریکا، انگلیس و اسرائیل، به بلاد مسلمانان حمله می‌کند، تخریب، اخراج، ترور و تحریم اقتصادی می‌کند و بی‌خانمانی، فقر، گرفتاری و بیماری را بر آنها تحمیل می‌کند، حالا بگویند: «لابد این نتیجۀ گناهان خودشان است»؟! پس راجع به فجایع کربلا چه می‌گویند؟!

●●●- بسیار دقت کنیم که خداوند متعال، دو گناه را هرگز نمی‌بخشد که یکی از آنها شرک است و دیگری یأس از رحمت او. اما اگر کافر و مشرک نیز برگردد، بخشوده می‌شود و اسلام خودش پاک کننده است، چه رسد به مسلمان یا مؤمنی که مرتکب گناهان شده است.

*- به او بگویید: اگر منطق تو درست باشد، دیگر هیچ کسی نباید برای رفع نیازها و یا بهبود از بیماری‌ها دعا کند، چرا اکثر قریب به اتفاق مردم [هر کسی در سطح خودش]، گناهان پیشین دارند!

*- به او بگویید: گاه آدمی به خاطر جهل پیدا و تکبر پنهانش از یک سو، و وسوسه و القای شیاطنش از سوی دیگر، حتی به بهانۀ خداگرایی و خجالت از معبودِ محبوب، مرتکب گناهی می‌شود که بدتر از تمامی گناهانش می‌باشد، که از جمله آنها: یأس از رحمت خداوند است – بدتر از آن افترای به اوست، مثل کسی که بگوید: «من می‌دانم که خدا مرا نمی‌بخشد» یا بدتر، آن که خود را به جای خدا گذاشته و خود را مجازات کند و ...!

*- به او بگویید: به جای این اوهم، تخیلات و القائات باطل به خودت، و محروم کردن خودت از خواندن خداوند منّان، غفور، غفو و رحمان و رحیم (دعا)، برو دو رکعت نماز بخوان، سر به سجده بگذار، دست به دعا بلند کن؛ و مطمئن باش که اگر از او نخواهی، حتماً از دیگری خواهی خواست، چه خودت متوجه این شرک بشوی و یا نشوی.

*- به او بگویید: بدتر از هر گناهی این است که انسان گناهکار، از رحمت و مغفرت خدا و نیز از امکان اصلاح خود، قطع امید کند! چنین کسی، عمداً خود را به وادی هلاکت می‌کشاند و به اعماق جهنم سوق می‌دهد!

●- پس نباید هیچ گاه، و در هیچ حالتی، از رحمت الهی ناامید شد و از دعا دست برداشت و اقدامی برای اصلاح گذشته ننمود؛ که دعا خودش عبادت (بندگی) و ترک آن از "استکبار" می‌باشد:

«وَقَالَ رَبُّكُمُ ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ إِنَّ الَّذِينَ يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِي سَيَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ دَاخِرِينَ» (غافر، 60)

ترجمه: و پروردگارتان گفت: مرا بخوانيد تا شما را اجابت كنم، (و تكبر از دعا تكبر از عبادت است و) البته كسانى كه از عبادت من تكبر مى‌ورزند، به زودى خوار و سرافكنده وارد جهنم مى‌شوند.

بنابراین، اینگونه تخیلات [نه تفکرات]، همه از هوای نفس و وسوسۀ شیاطین جن و انس می‌باشد و نه تنها مرضی خداوند سبحان نیست، بلکه مغایر با اندکی تفکر و تعقل می‌باشد؛ و البته که هر چه مغایر با حکم عقل و ندای فطرت و کلام وحی باشد، نه تنها مرضی او نیست، بلکه مسببات دوری بیشتر از او و بالتبع غوطه‌ور شدن در گناهان بیشتر را فراهم می‌سازد.

مشارکت و هم‌افزایی – پرسش و نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی.

پرسش:

شحصی می‌گفت: «چون گرفتاری‌ها و بیماری‌هایم را عقوبت گناهان گذشته و حق خود می‌دانم، جرأت نمی‎‌کنم برای رفع آنها دعا کنم»! آیا این تفکر خداپسندانه است؟!

پاسخ (نشانی لینک):

 

http://www.x-shobhe.com/shobhe/10886.html

 

کلمات کلیدی:  گوناگون   دعا