پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه):

"نماز" یک واژۀ فارسی است که از کلمه "نماک" در زبان پهلوی گرفته شده و معنای ادبی آن "خم شدن و کرنش کردن" است و معنای اصطلاحی آن، همان ستایش و راز و نیازی می‌باشد که با آداب خاصی انجام می‌پذیرد.

بنابراین، در قرآن مجید، واژۀ "نماز" نیامده است، بلکه واژۀ "صلاة" آمده است که از ریشۀ "صلّ" به معنای "وصل شدن" می‌باشد. کلماتی چون صلوات، صله ارحام و ... نیز از همین ریشه می‌باشند؛ چرا که سبب "اتصال" می‌گردند.

●- آدمی از خود هیچ ندارد، فقراتی ندارد که بتواند متکی بر آن و به صورت مستقل، روی پای خود بایستد، لذا لازم است حتماً به دیگری وصل شود و به او متکی شود.

«يَا أَيُّهَا النَّاسُ أَنْتُمُ الْفُقَرَاءُ إِلَى اللَّهِ وَاللَّهُ هُوَ الْغَنِيُّ الْحَمِيدُ» (فاطر، 15)

ترجمه: اى مردم شما (همگى) نيازمند به خدائيد؛ تنها خداوند است كه بى نياز و شايستۀ هر گونه حمد و ستايش است!

پس انسان، فقیر و نیازمند است، اما فقیر خدا، نه سایر فقرای چون خودش.

●- آدمی در مثال، مانند یک قطره است که یا بخار می‌شود، یا به زمین فرو می‌رود و یا به منجلاب و باتلاق می‌ریزد، و یا به رود پرخروشی "وصل" شده و سپس به دریا و اقیانوس متصل می‌گردد و پس از این اتصال، دیگر قطره نیست، بلکه همان دریا و اقیانوس می‌باشد.

●- خداوند متعال می‌خواهد که بندگانش، منجلاب نشوند، بلکه به اقیانوس بی‌کران رحمت او وصل شوند، تا خودشان نیز تجلی رحمت [وجود بخشی] او گردند.

●- خداوند متعال که هدایت تکوینی [در خلقت] و تشریعی [در دین] دارد، راه‌کارهای این اتصال را خود بیان نموده است و سپس بندگانش را در امر "اتصال" به دو گروه تقسیم می‌کند:

الف -  کسانی که به هر چه خدا امر به اتصال به آنها را نموده، وصل می‌شوند:

«وَالَّذِينَ يَصِلُونَ مَا أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَنْ يُوصَلَ وَيَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ وَيَخَافُونَ سُوءَ الْحِسَابِ» (الرّعد، 21)

ترجمه: و آنها كه پيوندهايى را كه خدا دستور به برقرارى آن داده، برقرار می‌دارند؛ و از پروردگارشان مى‌ترسند؛ و از بدى حساب (روز قيامت) بيم دارند.

ب – کسانی که هر چه را خدا امر به اتصال آنها نموده، قطع می‌کنند – از آن جدا شده و فاصله می‌گیرند:

«وَالَّذِينَ يَنْقُضُونَ عَهْدَ اللَّهِ مِنْ بَعْدِ مِيثَاقِهِ وَيَقْطَعُونَ مَا أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَنْ يُوصَلَ وَيُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ أُولَئِكَ لَهُمُ اللَّعْنَةُ وَلَهُمْ سُوءُ الدَّارِ» (الرّعد، 25)

ترجمه: آنها كه عهد الهى را پس از محكم كردن مى‌شكنند، و پيوندهايى را كه خدا دستور به برقرارى آن داده قطع مى‌كنند، و در روى زمين فساد مى‌نمايند، لعنت براى آنهاست؛ و بدى (و مجازات) سراى آخرت    ! 

بنابر این، کسانی که اتصال الهی را قطع می‌کنند و نماز را ترک می‌کنند، حتماً به دنبال فساد (تباهی) می‌روند و از رحمت خدا دور [ملعون] می‌شوند و البته به بد عاقبتی می‌رسند.

نماز:

"اتصالِ به رحمت الهی"، فقط با نماز نیست، صلواتی که فرمود: «أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ» و یا "صله ارحامی" که با تأکید بر آن امر فرموده و هر امر و نهی الهی، از اسباب و  مصادیق "اتصال" می‌باشد، اما "صلاة - نماز"، عالی‌ترین، کامل‌ترین و اصلی‌ترین شکل و طریق این "اتصال" است، لذا تأکید شده که «از فحشا و منکر باز می‌دارد – ستون دین است -  شناسنامۀ مسلمانی است – معراج مؤمن است... و شرط قبولی سایر اعمال نیز مقبول واقع شدن نماز است.

تارک الصلاة:

بدیهی است که اگر کسی نمازهای واجبش را ترک نماید، مصداق بارز "بی‌نماز" می‌شود و به هیچ وجهی به رحمت الهی متصل نمی‌باشد؛ اما نماز نیز فقط به خم و راست شدن و پراکنده نمودن الفاظی در فضا نیست، بلکه توجه و خلوص می‌خواهد. البته همین شکل صوری که حداقل می‌باشد نیز نباید ترک شود.

نماز، قیام در محضر خداوند متعال است، آن گونه که خودش فرموده – و ذکر، تسبیح، تهلیل، تکبیر و دعاست، آن گونه که خودش فرموده. یعنی کامل‌ترین تجلی "اتصال" به اوامر او و وصل شدن به رحمت واسعۀ او.

پس اصلی‌ترین و بارزترین مصداق و مقصود از "صلاة" در آیات، اقامه همین نمازهای واجب می‌باشد.

مشارکت و هم‌افزایی – پرسش و نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی.

پرسش:

منظور قرآن از کلمه نماز چیست؟ آیا هرکسی که نماز مغرب، عشا و ظهر و... را نخواند بی‌نماز است؟ نماز در قرآن یعنی چی؟!

پاسخ (نشانی لینک):

http://www.x-shobhe.com/shortanswer/10938.html 

 

 

 

کلمات کلیدی:  پاسخ های کوتاه   دعا   نماز