پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه): بله، بسیارند آیاتی که متذکر می‌شوند: آنچه نزد خداست برای شما بهتر است - خداوند متعال خودش اجر می‌دهد - مضاعف هم می‌دهد - خودش خریدار جان و مال شماست و گران و خوب هم می‌خرد و ... (إِنَّمَا عِنْدَ اللَّهِ هُوَ خَيْرٌ لَكُمْ - لَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ - وَاللَّهُ يُضَاعِفُ لِمَنْ يَشَاءُ و ...)، اما چه کسی گفته که فقط کمک به فقرا، در قالب انفاق، صدقه و ...، مصداق معامله با خدا و شامل اجر و پاداش الهی می‌باشد؟!

●- این نوع نگاه خطاست و سبب یک نوع خط کشی و جداسازی (تجزیه‌ی) نادرست دین می‌گردد، یعنی همان‌گونه که برخی سیاست را از دیانت، اخلاق را از احکام، علم را از معرفت دینی و ... جدا می‌کنند، در اینجا نیز "سرمایه‌گذاری" را از "کار برای خدا" جدا کرده‌اند؟!

●- چه کسی گفته که کمک به فقیر سرمایه‌گذاری نزد خدا هست، اما کار، تلاش، تولید، تجارت و .. (اگر برای خدا باشد) سرمایه‌گذاری اخروی نیست؟! کجا گفته شده که رشد علمی و عملی، در صنایع پوشاک، خوراک، مسکن، راه، تسلیحات، مدرسه، بیمارستان و ...، کار برای خدا نیست، اما اگر چیزی به فقیری دادید، می‌شود کار برای خدا یا سرمایه‌گذاری نزد او و ...؟! مگر خودمان نمی گوییم، جهاد دانشگاهی، جهاد کشاورزی، جهاد علمی و ...؟

ما مالک نیستیم:

بنابراین، اگر سرمایه‌ای کم یا زیاد داشتیم، باید قبل از هر اقدامی بدانیم و توجه داشته باشیم که ما مالک نیستیم، بلکه همه امانت است؛ لذا کسی که می‌داند اموالش امانت است، از صاحب مال می‌پرسد که چه کند و چگونه مصرف نماید و چگونه سرمایه‌گذاری و داد و ستد نماید.

صاحب و مالک اصلی، حدود تمامی سرمایه‌های مادی و معنوی را تعیین کرده است؛ و همان‌طور که فرموده از سرمایه‌های معنوی خود حفاظت کنید (وَالَّذِينَ هُمْ عَلَى صَلَاتِهِمْ يُحَافِظُونَ)، همان‌طور هم فرموده که از سرمایه‌های مادی شخصی و عمومی خود محافظت نمایید – یا همان‌طور که فرموده زکات علم را به نیازمندانش بدهید، من زیادترش می‌کنم؛ فرموده زکات مال خود را پرداخت کنید، من زیادترش می‌کنم.

بخشش به نیازمندان:

خداوند متعال از یک سو فرمود که بنده‌ی مؤمن، نمازگزار و متصل به رحمت من، دارایی و سرمایه‌ی خود را تقسیم و برنامه‌ریزی می‌کند که البته یک بخش آن را به "سائل و محروم" اختصاص می‌دهد، آن هم به عنوان حق و سهم خود آنها، نه به عنوان لطفی که سرمایه‌دار به آنها می‌نماید:

«إِلَّا الْمُصَلِّينَ * الَّذِينَ هُمْ عَلَى صَلَاتِهِمْ دَائِمُونَ * وَالَّذِينَ فِي أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ مَعْلُومٌ * لِلسَّائِلِ وَالْمَحْرُومِ * وَالَّذِينَ يُصَدِّقُونَ بِيَوْمِ الدِّينِ» (المعارج، 22 تا 26)

ترجمه: [انسان‌ها همگی، کم ظرفیت و بی‌جنبه «هلوع» هستند] به غیر از نمازگزاران (متصل‌ها) * و همانان كه در اموالشان حقى معلوم است * براى سائل و محروم * و كسانى كه روز جزا را باور دارند.

یعنی بندگان مؤمن به لحاظ اعتقادی و عبادی نمازگزار و وصل هستند و معاد را باور دارند و به لحاظ مالی و اقتصادی، ضمن هدفداری (برای خدا)، برنامه‌ریزی می‌کنند و البته برای "سائل و محروم"، حقی در اموال خودشان قائل می‌گردند و آن را به صاحب حق رد می‌نمایند.

حدود:

دین و قانون محکم و غنی، دین و شریعتی است که حدود و احکام هر کاری را تبیین و بیان نموده باشد.

 وقتی بیان می‌شود که امری چارچوب و حد و حدود دارد، یعنی قبل از هر حدی، کف و سقف آن معلوم، معین و تعریف شده است، حال چه امر مادی باشد، چه امر معنوی معنوی.

●- چنان که می‌دانیم حدپایین یا کف نماز، همین نمازهای واجب، مانند نمازهای یومیه، یا نماز آیات و ... می‌باشد و حد بالای آن، نوافل روز و شب است. پس اگر کسی فرصت داشت بیشتر نماز بخواند، منعی ندارد، اما اسلام اجازه نمی‌دهد که کسی زندگی و امورش (مانند کسب علم، یا کسب معاش حلال، رسیدگی به امور شخصی یا اجتماعی) را رها کند و برود یک گوشه بنشیند و دائم نماز بخواند!

●- قرائت قرآن مجید، از واجبات است؛ اما فرمود: «فَاقْرَءُوا مَا تَيَسَّرَ مِنَ الْقُرْآنِ / المزّمل، 20 »، یعنی کوتاهی نکن، تا جایی که امکان دارد و میسر است، قرآن بخوان. اما خداوند متعال اجازه نمی‌دهد که کسی هر گونه کار و فعالیتی را تعطیل کند و برود یک گوشه بنشیند و فقط قرآن بخواند. بالاخره انجام بخش کوچکی از آن چه خوانده، زمان و تلاش می‌خواهد.

حد بخشش:

بخشش اموال نیز مانند هر امر دیگری در اسلام عزیز، حد و حدود دارد، احکام و چارچوبی دارد که از سوی مالک تعیین شده و به امانت‌دار ابلاغ گردیده است.

کف بخشش، این است که انسان خسیس و بخیل و مال‌اندوز نگردد و دستش را چنان محکم نبندن که یک قطره آب هم از آن نچکد – سقف بخشش نیز این است که آدم عاقل و مؤمن، تمامی دارایی خود را چنان نبخشد که خودش به فقر، بیچارگی و ملامت بیفتد!

●- پس، از یک سو فرمود:

« الَّذِينَ يُنْفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ بِاللَّيْلِ وَالنَّهَارِ سِرًّا وَعَلَانِيَةً فَلَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ » (البقره، 274)

ترجمه: كسانى كه اموال خود را شب و روز، و نهان و آشكارا، انفاق مى كنند، پاداش آنان نزد پروردگارشان براى آنان خواهد بود؛ و نه بيمى بر آنان است و نه اندوهگين مى ‏شوند.

●- و از سوی دیگر فرمود:

« وَلَا تَجْعَلْ يَدَكَ مَغْلُولَةً إِلَى عُنُقِكَ وَلَا تَبْسُطْهَا كُلَّ الْبَسْطِ فَتَقْعُدَ مَلُومًا مَحْسُورًا » (الإسراء، 29)

ترجمه: هرگز دستت را بر گردنت زنجیر مکن، (و ترک انفاق و بخشش منما) و بیش از حدّ (نیز) دست خود را مگشای، تا مورد سرزنش قرار گیری و از کار فرومانی!

●- و نیز فرمود:

« إِنَّ الْمُصَّدِّقِينَ وَالْمُصَّدِّقَاتِ وَأَقْرَضُوا اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا يُضَاعَفُ لَهُمْ وَلَهُمْ أَجْرٌ كَرِيمٌ » (الحدید، 18)

  ترجمه: در حقيقت مردان و زنان صدقه‏ دهنده و [آنان كه] به خدا وامى نيكو داده‌اند ايشان را [پاداش] دو چندان گردد و اجرى کریمانه خواهند داشت.

 

مشارکت و هم‌افزایی (سؤال به همراه نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی)

برای ثروتمند، سرمایه‌گذاری بهتر است یا کمک به فقرا؟ چرا که برخی می‌گویند: کدام سرمایه‌گذاری، بهتر از سرمایه‌گذاری نزد خدا می‌باشد؟

http://www.x-shobhe.com/shobhe/8751.html

 

 

کلمات کلیدی:  گوناگون