پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه): باید خدا و خود را شناخت، تا عبادت، بندگی، خواندن و خواستن از او، هیچ گاه شوخی به نظر نرسد. او حکیم است و نظام خلقت نیز حکیمانه است و آن "سبحان العظیم" با کسی شوخی ندارد.

●- البته که اگر کسی اشخاص و شرکت‌ها و ... را وسیله نبیند، بلکه هدف و قائم به ذات خودشان ببیند و بالتبع امیدش و نگاه اجابتش به دست دیگران باشد، دعا به نظرش سبک و شوخی خواهد آمد! برای چنین کسی، حتماً دعا کردن و خواستنش از خداوند خالق و مالک المُلک، برایش یا فقط لفاظی است یا همان حالت شوخی، عادت، سرگرمی ... و یا بالاخره کاری بدون باور به نظر می‌رسد! یا به تعبیر آقا امام حسین علیه السلام، همان «لقلقه‌ی زبان».

پس مشکل اصلی، در دعا یا استجابت آن نیست، بلکه در خداشناسی و خداپرستی خودمان است.

●- بسیار دقت و توجه نماییم که همیشه و در هر معضلی، اولین راه‌کار، توجه به خداوند سبحان و کمی تفکر و اندیشه‌ی منطقی می‌باشد. به عنوان مثال، با خود فکر کنید:

یک:

●- آیا خالق و رازقی جز خداوند سبحان وجود دارد؟

●- آیا شما مخلوق و مرزوق خداوند متعال هستید و یا بنده و روزیخوار دیگران؟!

●- آیا آن شخص مهم، خودش از خودش چیزی دارد که بتواند به شما نیز بدهد، یا همه مخلوق و مرزوق او هستند؟!

●- آیا اگر رب العالمین نخواهد چیزی را کسی بدهد، دیگران می‌توانند بدهند؟!

●- آیا خود آن شخص مهم و یا شرکت معتبر، چه بدانند و چه ندانند و چه بخواهند و چه نخواهند، خودشان فقیر و محتاج خداوند متعال نیستند و بالذاته غنی و بی‌نیاز می‌باشند؟!

« يَا أَيُّهَا النَّاسُ أَنْتُمُ الْفُقَرَاءُ إِلَى اللَّهِ وَاللَّهُ هُوَ الْغَنِيُّ الْحَمِيدُ » (فاطر، 35)

ترجمه: اى مردم (انسان‌ها)! شما به خدا نيازمنديد (فقیر درگاه او هستید) و خداست كه بى ‏نياز ستوده است.

●●- دقت نمایید که نفرمود: فقیر یک دیگر هستید، چرا که آن دیگری نیز خودش فقیر است، بلکه تصریح نمود « الْفُقَرَاءُ إِلَى اللَّهِ »، یعنی همه فقیر درگاه الهی می‌باشید.

بنابراین، گدایی از گدا، غیر معقول است و رزق خود را در دست نیازمندان به رزاقیت دیگری دیدن، کمال خفت است.

دو:

اندکی بیاندیشید که:

●- اولاً با این دیدگاه، کِی دعا کردید و از خدا خواستید، در حالی که نگاه و امیدتان به بندگان خداست؟! دعا الفاظ شما نیست، بلکه صدا کردن و خواستن قلبی شماست؛ پس اگر نگاه و امید به دست لطف دیگران باشد، دعایتان نیز متوجه آنان است، اگر چه در لفظ یا "الله" بگویید!

●- ثانیاً بیاندیشید که اگر احیاناً حال دعایی دست داد و او را خواندید، از او چه می‌خواهید؟ آیا از او کار مناسب با رزق حلال می‌خواهیم، یا الزاماً شرکت معتبر؟!

●- ثالثاً بیندیشید که آیا از خدا می‌خواهید که در کار شما گشایش حاصل نماید، و یا برای او تعیین و تکلیف می‌نمایید که گشایش را به چه شکلی (مثلاً شخص مهم و شرکت معتبر) برآورده نماید؟!

البته دعای موضوعی و موردی نیز اشکالی ندارد، ولی به شرط آن که انسان باور کند، خیر به دست اوست، پس در نهایت خیر خود را به او بسپارد.

سه:

نه تنها به هنگام حضور در مقابل شخص بزرگی که حتی بزرگ‌تر از هر توصیفی می‌باشد (الله اکبر)، "ادب حضور" شرط است، بلکه انسان باید از یک سو برای مساعد نمودن زمینه‌های اجابت خواسته‌اش برنامه‌ریزی و تلاش نماید و از سویی دیگر نباید دعای خودش را با دست خودش ابطال نماید و یا راه‌های ورودی اجابت و خیر را ببندد!

*- برخی چنان بی‌ادب با خدا و از خدا حرف می‌زنند که راجع به پسر خاله‌ی خود و یا رهگذر نیز چنین حرف نمی‌زنند!

*- برخی، فراموش می‌کنند که او رازق است و اینها مرزوق! لذا خود را طلبکار از خدا می‌دانند! در حالی که همه به او بدهکارند و کسی از او طلبی ندارد!

*- برخی تحت عنوان "دعا"، به جای تقاضا، با لحنی حاکمانه، به خداوند متعال امر و نهی می‌کنند که چنین بکن و چنان نکن؛ و فراموش می‌کنند که او معبود است و خودشان عبد!

*- برخی اسمش را دعا، توکل و راز و نیاز می‌گذارند، اما مدعیانه به خداوند سبحان معترض می‌شوند که چرا چنین کردی و یا چرا چنان نکردی؟!

*- برخی نیز خوب دعا می‌کنند، ادب حضور نیز دارند، اما اشکال کار اینجاست که با افکار و اعمال خود، راه ورود اجابت را می‌بندند! مثل کسی که نماز را سبک می‌شمارد - رفتار خوبی با پدر، مادر، همسر و فرزندان ندارد – صله ارحام را ترک کرده است – نگاهی به مستمند و یتیم و گرفتار ندارد – چه بسا به دیگران ظلم نیز می‌نماید ...، سپس از خداوند کریم انتظار دارد که هر چه خواست، مستقیم از آسمان فرو افتد!

*- برخی چنان ظرفیت خود را پایین نگاه‌داشته‌اند که اگر کمترین گشایش بیشتری در کارشان حاصل گردد، طغیان می‌کنند (به فسق افتاده و فساد و تباهی در خود، دیگران و جامعه به راه می‌اندازند).

*- بسیاری نیز در عین باور خداوند متعال، گمان می‌کنند که هر چه دل‌شان خواست، همان به مصلحت خودشان و دیگران می‌باشد!

چند آیه:

خوب و لازم است که به این چند آیه، با دقت، تمعق و تفکر دقت کنیم:

●- « وَقَالَ رَبُّكُمُ ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ إِنَّ الَّذِينَ يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِي سَيَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ دَاخِرِينَ » (غافر، 60)

ترجمه: و پروردگارتان فرمود مرا بخوانيد تا شما را اجابت كنم در حقيقت كسانى كه از پرستش من كبر مى ‏ورزند به زودى خوار در دوزخ درمى ‏آيند.

(پس اول باید او را خواند و سپس از او درخواست نمود؛ مضافا بر این که "تکبر" مانع از خواندن او و خواستن از او می‌گردد).

●- « وَإِذَا مَسَّ النَّاسَ ضُرٌّ دَعَوْا رَبَّهُمْ مُنِيبِينَ إِلَيْهِ ثُمَّ إِذَا أَذَاقَهُمْ مِنْهُ رَحْمَةً إِذَا فَرِيقٌ مِنْهُمْ بِرَبِّهِمْ يُشْرِكُونَ » (الرّوم، 33)

ترجمه: و چون مردم را زيانى رسد پروردگار خود را در حالى كه به درگاه او توبه مى كنند مى‌خوانند و آنگاه كه از جانب خود رحمتى به آنان چشانيد، بناگاه دسته‌اى از ايشان به پروردگارشان شرك مى‌‏آورند.

●- « وَإِذَا مَسَّ الْإِنْسَانَ الضُّرُّ دَعَانَا لِجَنْبِهِ أَوْ قَاعِدًا أَوْ قَائِمًا فَلَمَّا كَشَفْنَا عَنْهُ ضُرَّهُ مَرَّ كَأَنْ لَمْ يَدْعُنَا إِلَى ضُرٍّ مَسَّهُ كَذَلِكَ زُيِّنَ لِلْمُسْرِفِينَ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ » (یونس علیه السلام، 12)

ترجمه: و چون انسان را آسيبى رسد، ما را به پهلو خوابيده يا نشسته يا ايستاده مى‌خواند و چون گرفتاريش را برطرف كنيم، چنان مى‌‏رود كه گويى ما را براى گرفتاريى كه به او رسيده نخوانده است‌! اين گونه براى اسرافكاران آنچه انجام مى‌دادند زينت داده شده است.

چند آیه در دعا:

ضمن آن که رازق دیدن هر کسی به غیر از خداوند متعال شرک و ناشکری می‌باشد و ضمن آن که انسان باید هر آنچه را که از خرد یا کلان می‌خواهد، از او (رازق و ربش) بخواهد، در چند آیه نیز بهترین دعاها، و چه خواستن‌ها و چگونه خواستن‌های انبیاء و اولیایش را به ما تعلیم داده است:

*- « رَبَّنَا أَفْرِغْ عَلَيْنَا صَبْرًا وَتَوَفَّنَا مُسْلِمِينَ » (الأعراف، 126)

ترجمه: پروردگارا بر ما شكيبايى فرو ريز و ما را مسلمان بميران.

*- « وَالَّذِينَ جَاءُوا مِنْ بَعْدِهِمْ يَقُولُونَ رَبَّنَا اغْفِرْ لَنَا وَلِإِخْوَانِنَا الَّذِينَ سَبَقُونَا بِالْإِيمَانِ وَلَا تَجْعَلْ فِي قُلُوبِنَا غِلًّا لِلَّذِينَ آمَنُوا رَبَّنَا إِنَّكَ رَءُوفٌ رَحِيمٌ » (الحشر، 10)

ترجمه: و [نيز] كسانى كه بعد از آنان آمده‌اند [و] مى‏ گويند: پروردگارا بر ما و بر آن برادرانمان كه در ايمان آوردن بر ما پيشى گرفتند ببخشاى و در دل‌هايمان نسبت به كسانى كه ايمان آورده‏‌اند [هيچ گونه] كينه‏‌اى مگذار پروردگارا راستى كه تو رئوف و مهربانى.

*- « رَبَّنَا لَا تَجْعَلْنَا فِتْنَةً لِلَّذِينَ كَفَرُوا وَاغْفِرْ لَنَا رَبَّنَا إِنَّكَ أَنْتَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ » (الممتحنة، 5)

ترجمه: پروردگارا ما را وسيله آزمايش [و آماج آزار] براى كسانى كه كفر ورزيده‌اند مگردان و بر ما ببخشاى [كه ای] پروردگار ما، تو خود تواناى سنجيده‏ كارى.

*- « رَبَّنَا وَآتِنَا مَا وَعَدْتَنَا عَلَى رُسُلِكَ وَلَا تُخْزِنَا يَوْمَ الْقِيَامَةِ إِنَّكَ لَا تُخْلِفُ الْمِيعَادَ » (آل‌عمران، 194)

ترجمه: پروردگارا و آنچه را كه به وسيله فرستادگانت به ما وعده داده‏ اى به ما عطا كن و ما را روز رستاخيز رسوا مگردان زيرا تو وعده‏ ات را خلاف نمى‌‏كنى.

*- « وَمَا كَانَ قَوْلَهُمْ إِلَّا أَنْ قَالُوا رَبَّنَا اغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَإِسْرَافَنَا فِي أَمْرِنَا وَثَبِّتْ أَقْدَامَنَا وَانْصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِرِينَ » (آل‌عمران، 147)

ترجمه: و سخن آنان جز اين نبود كه گفتند: پروردگارا گناهان ما و زياده‏ روى ما در كارمان را بر ما ببخش و گام‌هاى ما را استوار دار و ما را بر گروه كافران يارى ده.

***- قطعاً اگر شخص و جامعه‌ای حقیقتاً چنین درخواست‌هایی از خداوند منّان داشته باشند و در حق‌شان مستجاب گردد [که می‌گردد]، بصیرت، گشایش گره‌ها، شکست دشمنان و بدخواهان، فزونی رزق، کسب حلال و حیات طیبة نصیب‌شان خواهد شد. انشاء اللهُ ربّ العالَمین.

 

مرتبط:

مباحث گوناگونی که پیرامون دعا و استجابت در این پایگاه درج شده است.

 

مشارکت و هم‌افزایی (سؤال به همراه نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی)

چطور می‌توانیم یقین آورده و همه چیز را از خدا بخواهیم؟ مثلاً گاهی برای اشتغال، یک شخص مهم و شرکت معتبر کارآ و دعا کردن شوخی به نظر می‌رسد؟

http://www.x-shobhe.com/shobhe/8914.html

  

کلمات کلیدی:  گوناگون   دعا