پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه): ابتدا دقت کنید که چه سعی و تلاشی میشود که دل مؤمنان نسبت به کفار، ظالمان و جنایتکاران عالَم رئوف گردد و حتی آنان را دوست بدارند و مبادا لعنشان کنند؟! البته مشکل اصلی آنها این نیست که مثلاً شما فرعون سه هزار سال پیش، یا معاویه، یزید و شمر سیزده قرن پیش را لعن میکنید یا خیر؟! بلکه مشکلشان این است که میدانند تداوم این نگاه و لعن، به "مرگ بر آمریکا، انگلیس، اسرائیل و تمامی جنایتکاران" میرسد؛ پس میخواهند ریشه را بخشکانند.
بارها بیان شد که "لعن"، فحش و ناسزا نیست؛ بلکه "اعلام مواضع" در دوست شناسی و دشمن شناسی و جریان شناسی میباشد. چرا که "لعن" یعنی دور دانستن از رحمت الهی.
بالاخره انسان باید بداند که چه کسانی با چه ویژگیهایی در ظل رحمت الهی قرار گرفته و "مرحوم" هستند،، و چه کسانی به خاطر کفر، انکار و دشمنی با او و به خاطر ظلم و جنایت، از شمول رحمت الهی خارج شده و "ملعون" میباشند. مگر میشود حق و باطل را یکسان دید و رشد نموده و به فلاح رسید؟!
●- بنابراین "لعن" اعلام مواضع است. چه ما کفار، مشرکان، منافقان، ظالمان، جنایتکاران و فاسقان عالَم را لعن بکنیم یا نکنیم، آنها "ملعون = دور از رحمت الهی" هستند؛ اما این "لعن"، حاکی از شناخت، باور، ایمان و اعلام مواضع ما میباشد. چنان که چه ما اقرار به یکتایی خدا بکنیم یا نکنیم، او یکتاست، اما میفرماید: «قُل هُوَ اللهُ اَحد»، یعنی بگو و اعلام مواضع بنما. جبههی خودت در "تولا" (ولایت پذیری و دوستی) و نیز "تبرا" (دوری و دشمنی) مشخص کن.
رفتار ما:
بدیهی است که مؤمن، هر چقدر هم گناه کرده باشد، اولاً خود را در ردیف کفار، منافقان و جنایتکاران و قاتلان انبیاء و اولیاء الهی نمیبیند و ثانیاً درب استغفار و توبه به رویش باز است و او نیز "ظَلَمتُ نفسی" میگوید و استغفار میطلبد؛ ثالثاً انبیا و اولیای الهی را دوست دارد.
●- پس، اگر کسی رفتارش خائنانهتر از قاتلان انبیا و اولیای الهی میباشد، خب باید برود فکری به حال خودش و اصلاح این رفتارهای خائنانهاش بنماید، نه این که اولاً همگان را چون خودش فرض کند و ثانیاً به آنها دیکته کند که مبادا ظلم و ظالم و جنایتکار را لعن کنید!
این درس، تبلیغ و القای دشمنان خود شماست.
(کلماتی چون لعن، یا لعنت را در بخش جستجو در سایت درج و کلیک نمایید و مباحث مطروحه را مطالعه نمایید).
کلمات کلیدی:
پاسخ های کوتاه