پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس - شبهه):

وقتی دنیا مزرعۀ آخرت است، کدام تلاشی موقتی است؟

در همین دنیا نیز چنین است، گاهی یک تصمیم و یک عمل، سرنوشت انسان، خانواده، نسل‌های آینده را به خوبی و یا به بدی متغیر می‌سازد. مؤمنِ علیم، حکیم، بصیر و خیرخواهی، نیم ساعت سخن می‌گوید، اما قلوبی متحول می‌شود و سرنوشت کشور، ملت و یا حتی ملت‌هایی متغییر می‌گردد. آیا کسی می‌تواند بگوید: «این عمل او نیم ساعت بیشتر طول نکشید، پس چرا اثرش هزاران سال باقی می‌ماند؟»

●- ما نه قدر، اثر و ارزش یک موضع‌گیری و عمل درست در این عالَم هستی را می‌دانیم و نه به عواقب یک گناهی که به نظر خودمان کوچک به نظر رسیده آگاهی داریم؛ لذا فقط به عمر کوتاه و نیز به ظاهر کوچک عمل صالح یا گناه نگاه می‌کنیم!

آیا من و شما، قدر همین پرسش، که تحقیقی در خداشناسی و معادشناسی می‌باشد، و همین پاسخ و اثراتش در خود و دیگران و آیندگان را می‌دانیم؟!

چرا فرمود‌اند: «ارزش یک ساعت تفکر، از یک عمر عبادت (بی‌تفکر) بالاتر است» - اگر کسی یک نفر را احیا کند، مانند آن است که جمیع انسان‌ها را زنده کرده است، و اگر کسی یک نفر را بی‌گناه بکشد، مانند این است که جمیع انسان‌ها را کشته است»؟! حال پاداش این و یا کیفر آن، چه باید باشد؟!

*- فرض کنید که کسی به دیگری دورغی گفت. او باور کرد، بر اساس آن موضعی گرفت و عمل نمود، سرمایه‌گذاری کرد، اعتماد کرد، با عده‌ای مرتبط شد و با عده‌ای قطع رابطه نمود ...، و به سبب باور این دروغ، به خودش و خانواده‌اش و جامعه زیان رساند؛ سپس عواقب این ضرر و زیان به نسلش منتقل شد و تا آخر الزّمان جریان یافت؛ آیا گوینده می‌تواند بگوید: «من فقط به یک نفر، یک دروغ ساده گفتم، پس چرا حالا باید به تحمل یک چنین عذاب سخت و طولانی محکوم شوم؟!»

*- یا فرض کنید: یتیمی بی‌سرپناه وجود دارد؛ مادرش امکان سیر کردن و پوشاندن او را ندارد، چه رسد به حفظ سلامت جسم و روان او، یا تحصیل و ازدواج او. هم مادر دچار عذاب ظاهری و باطنی است و هم کودک یتیم، در رنج و بیماری و عقب افتادگی مانده است، اما شما به آنها طعامی می‌دهید، لباسی می‌دهید و یا پولی می‌دهید و ...؛ پس حتی اگر کم باشد و فقط یک شب راحتی آسایش جسم و جان بیاورد، آثارش تا قیامت باقی می‌ماند؛ و چنین ثوابی، سبب مغفرت و رحمت دائمی حق تعالی می‌گردد.

*- یا فرض کنید که معلمی به دانش آموزی خواندن و نوشتن می‌آموزد، و همین مقدمه سبب ادامه تحصیل او می‌شود؛ هم خودش به علم می‌رسد و کارگر متخصص، مدیر، پزشک، مهندس، مکتشف، مخترع، نویسنده، استاد و ... می‌شود و هم این علم و یا آثارش را به دیگران منتقل می‌سازد و در رشد جامعه نقشی‌آفرینی می‌نماید؛ حال آثار این آموزش اولیه و ارزش آن چقدر است؟! آیا بسیاری از دانش‌آموزان، به خاطر بداخلاقی مدیر یا معلم، ترک تحصیل نکردند و با سختی و عذاب زندگی نکردند و خانوادۀ آنها نیز به عذاب نیفتادند و سرنوشت‌شان متغیر نگردیده است؟! حال ارزش یک خوش اخلاقی با بد اخلاقی چقدر است؟!

از این‌رو، خداوند متعال، آدمی را توجه داد که نه تنها اعمالش، بلکه آثار اعمالش تا قیامت نیز ثبت می‌شود و این پرونده، نزد امام در هر عصری جمع می‌شود.

«إِنَّا نَحْنُ نُحْيِي الْمَوْتَى وَنَكْتُبُ مَا قَدَّمُوا وَآثَارَهُمْ وَكُلَّ شَيْءٍ أَحْصَيْنَاهُ فِي إِمَامٍ مُبِينٍ» (یس، 12)

- به يقين ما مردگان را زنده مى كنيم و آنچه را از پيش فرستاده‌اند و تمام آثار آنها را مى‌نويسيم؛ و همه چيز را در (نزد) امام آشکار برشمرده‌ايم!

به عنوان مثال: اجداد ما مؤمن بودند. با آن امکانات اندک، محرومیت‌های فراوان، رنج و مشقت و حتی نبود امنیت، بروز جنگ و کشته شدن، دین و ایمان و ولایتمداری خود را حفظ و منتقل نمودند تا امروز به ما رسیده است؛ حال میزان، اثر و ارزش کار آنها چقدر است؟!

*- رزمندگان به پشتیبانی مردم، فقط 8 سال جنگیدند و مقاومت کردند؛ اما تمامیت ارضی این مملکت را پس از دویست سال، برای اولین بار حفظ کردند - انقلاب و جمهوری اسلامی ایران ثبات و بقا یافت - مردم از استعمار و استثمار مجدد و بدتر نجات یافتند - نوامیس مادی و معنوی مردم، از تاراج بیگانگان محفوظ ماند - قدرتی امنیت‌آور ایجاد شد که دیگر هر قدرتی به این راحتی هوس تعدی نمی‌کند - فرهنگ اسلام، مقاومت، شهادت، ایثار، وحدت، همیاری و ... گسترش یافت ... . حال ارزش و اثر این هشت سال مقاومت و دفاع، تا آخر الزمان چقدر است؟!

*- سیدالشهداء، امام حسین علیه السلام، خاندان و یارانش، فقط یک نیم روز جنگیدند و سختی، تشنگی و مصیبت را تحمل کردند؛ اما اسلام را احیا نمودند و کشتی نجات و چراغ راه مسلمانان و تمامی انسان‌ها در طول تاریخ شدند. حال ارزش آن نیم روز چقدر است؟! چرا فرمود: «ارزش یک ضربت امیرالمؤمنین علیه السلام در جنگ خندق، از عبادت تقلین (تمامی موجودات) بالاتر است»؟!

پس، عمق و عظمت و اثر کارها را خدا می‌داند.

نکته

از همۀ اینها مهم‌تر، عظمت و اثر اطاعت خداوند سبحان در شخص و جامعۀ بشری از یک سو، و عظمت و اثر طغیان و عصیان در محضر او، از سوی دیگر می‌باشد.

یکی گفت: «خدا برای دو تا تارمو کسی را به جهنم نمی‌برد»! گفتم: اولاً این خودت هستی که خود را به آتش می‌کشی، ثانیاً اگر او بپرسد: «بندۀ من، چرا به خاطر دوتا تار مو، امر مرا عصیان کردی - چرا امر مرا به دوتا تار مو فروختی - چرا آیات من و دین و دنیا و آخرت خودت را اینقدر ارزان فروختی و چرا شکم خود را از آتش پُرد کردی؟!» چه پاسخی خواهی داد؟!

«إِنَّ الَّذِينَ يَكْتُمُونَ مَا أَنْزَلَ اللَّهُ مِنَ الْكِتَابِ وَيَشْتَرُونَ بِهِ ثَمَنًا قَلِيلًا أُولَئِكَ مَا يَأْكُلُونَ فِي بُطُونِهِمْ إِلَّا النَّارَ وَلَا يُكَلِّمُهُمُ اللَّهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَلَا يُزَكِّيهِمْ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ» (البقره، 174)

- كسانى كه كتمان مى‌كنند آنچه را خدا از كتاب نازل كرده، و آن را به بهاى كمى مى‌فروشند، آنها جز آتش چيزى نمى‌خورند؛ (آن چه از اين رهگذر به دست مى‌آورند، در حقيقت آتش سوزان است) و خداوند، روز قيامت، با آنها سخن نمى‌گويد؛ و آنان را پاكيزه نمی‌گرداند؛ و براى آنها عذاب دردناكى است.

پس جا دارد که خداوند رحمان، به خاطر دوتا تار مو به جهنم نبرد، اما به خاطر عصیان و طغیان ببرد. اگر بپرسد: «بندۀ من، این همه نعمت و فرصت به تو دادم، دعوتت کردم، استغفار و توبه، پس از غفلت و گناه، چقدر زحمت داشت که نکردی، آیا تکبرت مانع شد؟!» چنان که از ابلیس لعین پرسید: «چرا اطاعت نکردی، از علییّن بودی، یا استکبار کردی»؟!

«قَالَ يَا إِبْلِيسُ مَا مَنَعَكَ أَنْ تَسْجُدَ لِمَا خَلَقْتُ بِيَدَيَّ أَسْتَكْبَرْتَ أَمْ كُنْتَ مِنَ الْعَالِينَ» (ص، 75)

- گفت: «اى ابليس! چه چيز مانع تو شد كه بر مخلوقى كه با قدرت خود او را آفريدم سجده كنى‌؟! آيا تكبّر كردى يا از برترينها بودى‌؟! (برتر از اينكه فرمان سجود به تو داده شود!)»

پس ابلیس لعین، به خاطر تکبرش که مانع از اطاعت امر و نیز استفغار و توبه پس از عصیانش شد، از آن مقام ملکوتی اخراج و اهل جهنم شد؛ پس هر مستکبر دیگری نیز خود را به چنین عذابی می‌اندازد:

«وَأَمَّا الَّذِينَ كَفَرُوا أَفَلَمْ تَكُنْ آيَاتِي تُتْلَى عَلَيْكُمْ فَاسْتَكْبَرْتُمْ وَكُنْتُمْ قَوْمًا مُجْرِمِينَ» (الجاثیه، 35)

- امّا كسانى كه كافر شدند (به آنها گفته مى‌شود:) مگر آيات من بر شما خوانده نمى‌شد، و (ولی) شما استكبار كرديد و قوم مجرمى بوديد؟!

●- بنابراین، عمر از نظر ما کوتاه است و جاده به نظر کوتاه می‌آید، اما رانندگی درست سبب سالم رسیدن به مقصد و انجام امور دیگر می‌شود، و یک لحظه غفلت و خطا، سبب تصادف و آسیب رساندن به خود و دیگران می‌شود.

●- خداوند متعال، در قبال کاری که به نظر ما راحت و کوچک می‌رسد، اما او از عظمت و آثارش خبر دارد، اجر و پاداش بزرگ و مضاعف می‌دهد، چون کریم است - و در مقابل طغیان، عصیان و گناه که کم و کوچکش نیز بزرگ و عظیم است، به همان اندازه عقوبت می‌دهد، چون عادل است و به کسی ظلم نمی‌کند.

«إِنَّ اللَّهَ لَا يَظْلِمُ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ وَإِنْ تَكُ حَسَنَةً يُضَاعِفْهَا وَيُؤْتِ مِنْ لَدُنْهُ أَجْرًا عَظِيمًا» (النساء، 40)

- خداوند (حتّى) به اندازۀ سنگينى ذره‌اى ستم نمى‌كند؛ و اگر كار نيكى باشد، آن را دو چندان مى‌سازد؛ و از نزد خود، پاداش عظيمى (در برابر آن) مى‌دهد.

مشارکت و هم‌افزایی - پرسش و نشانی پیوند پاسخ، جهت ارسال و انتشار توسط شما؛ متشکریم.

پرسش:

چرا دربرابر تلاش موقتی در این دنیا، در آخرت پاداش بی‌نهایت می‌بریم؟ یا چرا در برابر گناهی در این دنیای کوتاه مدت، بی‌نهایت در آن دنیا عذاب می‌کشیم؟

پاسخ (نشانی پیوند):

https://www.x-shobhe.com/resurrection/11916.html

 

 

کلمات کلیدی:  گوناگون   معاد