«x-shobhe»: اساس این معضل ریشه‌ی فرهنگی – سیاسی دارد و سابقه‌ی آن نیز به چند دهه قبل از پیروزی انقلاب اسلامی بر می‌گردد. چنان چه اگر به آثار و نتایج مطالعات جامعه‌شناسان دهه‌های قبل از انقلاب یا برخی از مقالات مندرج در مطبوعات آن زمان مراجعه شود، مشهود می‌گردد که معضل استفاده‌ی بسیار لوازم آرایشی در ایران قدمتی دیرینه دارد. فرهنگ‌سازی غرب در کشورهای عقب‌مانده، در حال توسعه و نیز وابسته جهت فروش محصولات و کالاهای تولید شده در غرب، یک اصلی بود که با جدیت تمام در سیاست‌گذاری‌ها و برنامه‌ریزی‌های خُرد و کلان دنبال می‌شد و سپس تبلیغات مستقیم و یا غیر مستقیم نیز آن را شایع می‌نمود. لازمه‌ی تبلیغ برای ایجاد چنین بازاری و رونق آن، در درجه اول القای احساس عقب‌ماندگی، تحقیر و تحریک به غرب‌زدگی برای جبران عقده‌ها بود و آن چه که از غرب [در هر موردی] به عنوان الگو انسان پیشرفته‌ی غربی معرفی می‌گردید، همه نمادهای عوامی و عقب‌افتادگی بود. چنان چه امام خمینی (ره) در کتاب کاشف‌الغطاء و در انتقاد به جوسازی‌های شاه با شعار حرکت به سوی «دروازه‌های تمدن» که تنها نمادهایش همین رفتارها بود، نوشت: «چرا از این تمدن آپولویش به امریکایی‌ها می‌رسد و فوتبالش به ما؟!» بدیهی است جوامع هر چه به لحاظ فرهنگی، اقتصادی، استقلال و هویت و شخصیت فردی و ملی عقب‌افتاده‌تر و تحقیر شده‌تر باشند، بیشتر سعی در تقلید کور و شبیه‌سازی ظاهر خود می‌کنند و چون الگویشان زنان فیلم‌ها، شوها، کاباره‌ها، مجله‌ها، کاتالوگ‌ها یا مدل‌ها است، خود را شبیه آنان می‌کنند. مرحوم دکتر شریعتی حدود 40 سال پیش تحلیل رفتارشناسانه جوامع زیبا و به جایی در این زمینه ارائه داد. او می‌گفت (مضمون): به امریکا رفتم، دیدم که دختران و زنان با یک لباس ساده، مثلاً یک شلوار جین معمولی و یک پیراهن روی آن می‌گردند. به اروپا آمدم که از امریکا عقب‌تر است، دیدم اینجا فرق دارد و دختران و زنان بیشتر به وضع ظاهرشان می‌رسند، مثلاً کت و دامنی پوشیده‌اند و یا ...، به تهران آمدم، دیدم زنان و دختران تهرانی، هم لباس‌های مد و مدل می‌پوشند و هم بسیار آرایش می‌کنند و خلاصه به دهات رفتم، دیدم کلفت خانه‌ی خانوم، با ته مانده‌ی لوازم آرایشی که از خانه‌ی ارباب آورده، چنان آرایشی می‌کند که حتی در اماکن خاص غرب نیز دیده نمی‌شود. پس این یک واقعیت است که انسان هر چه جاهل‌تر و عقب‌مانده‌تر باشد و هر چه بیشتر احساس حقارت نموده و عقده‌ای‌تر باشد، بیشتر سعی می‌کند تا در انظار عمومی با لباس‌ها یا آرایش‌های عجیب و غریب ظاهر گردد – تا به چشم بیاید. چرا که خودش را باور ندارد و تحقیر شده است. لذا خداوند متعال نیز در قرآن کریم به زنان امر می‌نماید که خود را مانند زنان دوره‌ی جاهلیت گذشته نمایش ندهید «وَ لا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجاهِلِيَّةِ الْأُولى‏ - و زیور نمایی نکنید، مانند زیورنمایی دوران جاهلیت گذشته». البته پس از گذشت چند سال از انقلاب و درک غرب (دشمن) از نقش زن مسلمان در ساختار یک جامعه‌ی اسلامی، بنا بر تهاجم فرهنگی در عرصه‌های متفاوت و از جمله «زن در جامعه اسلامی» گذاشت که در این قسمت، ترویج بدحجابی و ظاهر شدن در انظار عمومی با آرایش‌های بسیار در سرلوحه‌ی برنامه‌ها قرار گرفت. شاید بسیاری از بدحجاب‌ها و اهل آرایش در انظار عمومی و یا حتی بسیاری از مردم گمان کنند که این رفتارها شخصی است و ربطی هم به سیاست ندارد، اما وقتی جرج بوش رئیس جمهور وقت امریکا، در تبیین استراتژی سیاسی خود علیه جمهوری اسلامی ایران می‌گوید: سعی کنید مینی‌ژوپ را به ایران ببرید و رواج دهید، نقش سیاسی این ناهنجاری‌های رفتاری نیز آشکارتر می‌گردد. البته باید اذعان داشت که کار فرهنگی و اطلاع‌رسانی نسبت به تهاجم فرهنگی بسیار اندک بوده است.
کلمات کلیدی:  گوناگون