«x-shobhe  »: - چنان چه از ظاهر متن ایمیل و چگونگی گزینش و بیان مطالب بر می‌آيد، تهیه کنندگان اولیه‌ی این متن نه تنها شناختی راجع به حضرت علی علیه‌السلام ندارند، بلکه اساساً اسلام و ولایت را قبول ندارند و به تعبیر قرآن از روی جهالت و نادانی حرف مفت «لهو الحدیث» می‌گویند تا اذهان عمومی را منحرف و دین را مسخره کنند. چرا که می‌دانند مشتری حرف مفت نیز بسیار است.

«وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يَشْتَري لَهْوَ الْحَديثِ لِيُضِلَّ عَنْ سَبيلِ اللَّهِ بِغَيْرِ عِلْمٍ وَ يَتَّخِذَها هُزُواً أُولئِكَ لَهُمْ عَذابٌ مُهينٌ» (6)

ترجمه: بعضى از مردم گفتار بازيچه را ميی‌خرند، تا بدون علم مردم را از راه خدا گمراه كنند، و راه خدا را مسخره گيرند، آنان عذابى خفت‏آور دارند.

حضرت امام علی (ع) انسان کامل، اسم الله الاعظم، قرآن زنده و ناطق بود. نه تنها کسی نمی‌تواند او را چنان چه بود بشناسد تا بتواند مدعی شود «علی (ع) اینگونه بود»، بلکه چنان چه امام رضا علیه‌السلام فرمودند: «اگر همه فضلا، دانشمندان، علما، شعرا و ... جمع شوند، حتی درک یکی از فضایل امام برای آنها میسر نیست»، چه رسد به این که بیایند چند جمله انتخاب کنند و یا با نگاه ظاهری و بی‌بصیرت به چند فعل یا فراز تاریخی، با بابیان چند جمله مدعی شوند که «علی اینگونه بود»!

اما در پاسخ به سؤال فوق به نکات ذیل دقت فرمایید:

الف – اگر کسانی که با امام علی (ع) جنگیدند، «برادران مسلمان ما» باشند که فاتحه‌ی اسلام، حق و باطل، هدایت، انحراف و ... خوانده است. دقت شود که «جنگ با امام و ولایت» غیر از ناآگاهی، عدم شناخت، غفلت و حتی مخالفت است. لذا نه تنها ایشان محاربین را «برادران مسلمان خود» ننامیدند، بلکه این یاران نادان حضرت علی (ع) در جنگ صفین بودند که فریب دشمنان فتنه‌گر را خورده و آنان را برادران مسلمان خود خوانده و از جنگ دست کشیدند. و چه فریادها که حضرت در جنگ بر سر آنها کشید و متأسفانه اثر نکرد. وگرنه نه معاویه‌ای باقی مانده بود و نه فتنه در جهان اسلام ادامه می‌یافت و نه کربلایی به پا می‌شد. پس از جنگ نیز حضرت آن دسته از یاران را که در جنگ حضور داشته و فریب خورده و سپس پشیمان شده بودند را جمع کرد و خطاب به آنها فرمود:

«... آیا وقتی که سپاهیان معاویه قرآن‌ها را از روی مکر بازی و غافل‌گیر کردن و حیله‌گری و نیرنگ‌بازی بلند کردند، شما نبودید که گفتید آنان (سپاهیان معاویه) برادران ما هستند و دعوت ما را به اسلام پذیرفته‌اند؟! [گفتید] آنان از ما قطع نظر کردن از گذشته را می‌خواهند و آنان به کتاب خداوند سبحان پناه برده‌اند! پس رأی صحیح این است که از آنان بپذیریم و از تنگنایی که در آن قرار گرفته‌اند نجاتشان بدهیم؟!

من آن موقع در پاسخ شما گفتم: این نیرنگ بازی که به راه انداخته‌اند، ظاهرش ایمان استو باطنش عداوت. اولش رحمت است و آخرش ندامت. بر موقعیت و وضع خودتان پابرجا باشید (جنگ را ادامه دهید) و برای جهاد با آن نابکاران دندان روی دندان بفشارید (با عزم و شدت عمل کنید) و هیچ التفاطی به نعره‌ی نعره‌زنی ننمایید، که اگر اجابت شود گمراه خواهد کرد و اگر به حال خود رها شود و پاسخش داده نشود، پست و ذلیل خواهد شد.» (نهج‌البلاغه، خطبه 122، ترجمه مرحوم علامه جعفری «ره»).

ب - هم چنین آن حضرت نکوهش‌های بسیاری در مورد مخالفان و دشمنان خود دارند، چرا که مخالفت با «ولایت»، مخالفت با شخص نیست، بلکه مخالفت با حاکمیت دین خدا (اسلام ناب) و موافقت با حکومت مستکبرین کافر و ظالم است. لذا شاهدیم آن حضرت (ع) گاه از آنان نه تنها به کافر یا فتنه‌گر، بلکه حزب شیطان یاد می‌نماید:

*- «آگاه باشید، شیطان دست به تحریک حزب خود زده و خودباختگان سست عنصر را به سوی خود جلب نموده است تا ستم به آشیانه‌های خود بر گردد و باطل به حدّ نصابش برسد (ظلم و گمراهی به نهایت رسد). سوگند به خدا، نه انحرافی از من دیده‌اند که آن را از من بگیرند و نه میان من و خودشان عدالت را حاکم قرار داده‌اند ... اگر از عدل و داد امتناع بورزند، لبه‌ی شمشیر بر آنان عرضه خواهم کرد. این شمشیر دوای شفا بخش بیماری باطل‌‌گرایان است و یاور حق. (همان مدرک، خطبه 22)

و در پاسخ معاویه که از سویی ادعای لیاقت برای زعامت داشت و از سوی دیگر از موضع بالا برخورد کرده و در نهایت آن حضرت را تهدید به درگیری و جنگ نمود، مرقوم نمودند:

«... از این کار (ادعای زعامت و حکومت) کناره بگیر و وسیله‌ای برای محاسبه‌ی اعمال در قیامت به دست‌آر. و آماده باش برای آن چه بر سرت فرود آمده. و سخنان گمراهان را به گوشت راه مده. و اگر به این نصیحت عمل نکنی تو را از غفلتی  که درباره‌ی خود مرتکب شده‌ای آگاه خواهم کرد.

زیرا تو خود کامه‌ی غوطه‌ور در عیش و عشرتی که شیطان آن چه را که از تو باید بگیرد، گرفته است و درباره‌ی تو به آرزوی خود رسیده است و در وجود تو مانند روح و خون نفوذ کرده است.

ای معاویه، شما از کی و چه وقتی از سیاستمداران (اداره کنندگان حیات اجتماعی مردم) بوده‌ و زمام امور مردم را به دست داشته‌اید؟! بدون کوشش پیشین (سابقه‌ی خدمت به مردم) و بدون شرافت بلند، و ما به خدا پناه می‌بریم از نتایج سوء سابقه‌هایی که گردنگیر آدمی است. و من تو را از فریبکاری در آرزوها و اختلاف و ظاهر و باطن بر حذر می‌دارم...» (همان مدرک، نامه‌ی 10)

ج - آیا نویسندگان متن «علی اینگونه بود»، به عمرشان تاریخ، نهج البلاغه و چیزی از سیره‌ی حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام نخوانده‌اند؟! آیا از بیانات و مواضع ایشان نسبت به اصحاب جنگ‌های بدر، جمل و صفین خبر ندارند؟! و یا خود مانند معاویه‌ای‌ها به رواج دروغ، تهمت، شایعه، فتنه و جنگ روانی (جنگ نرم) متوسل شده‌اند؟! این تولید کنندگان «سخن بی‌پایه و بدون علم» حتی به نوشته‌ی خود نیز توجهی نمی‌کنند. نوشته‌اند حضرت فرمود: «آنان برادران مسلمان مایند که در حق ما ظلم کرده‌اند؟!»، یعنی گویا یک مسئله‌ی شخصی بوده و یک حق شخصی زایل شده است. واقعاً کسی که در حق «امام و ولایت» ظلم کند، چه ظلمی کرده؟ در دنیا در کدام جبهه و در آخرت در کدام جایگاهی به جز درکات جهنم خواهد بود؟!

کلمات کلیدی:  تاریخی   ولایت (امام علی)   جنگ و جهاد