ایکس – شبهه – پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات: سؤال دو بخش دارد، یکی در خصوص سیاسی بودن اعتراض مراجع محترم، دیگری در خصوص این فیلم و متن اعتراض و انتقاد.

الف – در باره‌ی «سیاسی بودنِ موضع انتقادی و شدیدالحن مراجع»، دقت نمایید که کدام امر فردی و به ویژه اجتماعی وجود دارد که «سیاسی» نباشد؟ یعنی به گونه‌ای در مواضع و امور سیاسی (حکومتی) دخیل نباشد؟! از سبک لباس پوشیدن بگیرید تا خوردن و آشامیدن، همه در سیاست نقش دارند، چه رسد به کلیه‌ی امور «فرهنگی و تبلیغی» و در صدر همه آنها هنرهای نمایشی.

کدام فیلم و سریالی در جهان ساخته می‌شود که اهداف سیاسی نداشته باشد و یا دست کم به جهتی متمایل نباشد و به له یا علیه جریانات متفاوت فکری که در سیاست‌ها تجلی پیدا می‌کنند نباشد؟ حتی انیمیشن «تام و جری» هم سیاسی است و با اهداف معین سفارش و تولید شده است. سرتاسر هالیوود در امریکا و چینه چیتا در ایتالیا (هالیوود اروپا) سیاسی است و حتی یک فیلم یا سریال ایرانی، هندی و ترکیه‌ای نیز یافت نمی‌شود که به صورت مستقیم یا غیر مستقیم، مواضعی مثبت و یا منفی نسبت به جریانات فکری، اعتقادی و بالتبع سیاسی نداشته باشد.

بدون تردید نویسنده و کارگردان فیلم سینمایی «رستاخیز» نیز بدون گرایشات، انگیزه‌ها و اهداف فکری، اعتقادی و سیاسی، آن را تدوین و تولید ننموده است.

پس، در یک کلام، هر چه فکری و اعتقادی است، سیاسی نیز هست و هر چه سیاسی است، متوجه نوع تفکر، نگرایش و گرایش است و بار سیاسی دارد.

در این فیلم نیز تحریف تاریخ گسترده و عمیقی صورت یافته است که إن شاء الله پس از اکران عمومی مورد نقد نقادان، تاریخ‌شناسان و اندیشمندان قرار خواهد گرفت. دروغ‌های بسیاری و از جمله «هندی کردن واقعه کربلا» و ربط ریشه‌ی فرازهای مهم و تأثیرگزار آن به «عشق و عاشقی»ها که در نهایت ریشه در اندیشه‌های فمینیستی دارد نیز در سکانس‌های آن بسیار است.

ب – اما در خصوص به تصویر کشیدن صورت انبیا و اوصیای الهی، همه می‌دانند که به طور کلی کار درستی نیست، اما در برخی از جوامع، فرهنگ‌ها و ادیان رایج شده است و از فیلم‌های قابل تأملی چون ده فرمان، تا فیلم‌های سبک‌تر در خصوص انبیای الهی چون حضرات ابراهیم، موسی، عیسی، یوسف و ... علیهم‌السلام ساخته شده است. اما در هر حال نگاه مردم یک جامعه، به ویژه در یک نظام اسلامی در رعایت برخی شئون شرط و لازم است.

جامعه‌ی اسلامی، به ویژه تشیع، دست کم به تصویر کشیدن چهره‌هایی به نام پیامبر اکرم، معصومین و سایر اولیاء الله چون حضرات ابوالفضل یا زینب و ... صلوات الله علیهم اجمعین را نمی‌پسندد. به ویژه اگر نگاه نادرست و کار ضعیف و پرداخت سخیف باشد.

شما یادتان هست که در تولید و پخش سریال وزین و قابل تقدیر و مؤثر «مختارنامه»، چه بلوایی در نشان دادن چهره‌ای از حضرت عباس علیه السلام، حتی از دور، نامشخص، یا حتی به صورت هاله یا ...، بلند شد! و حال آن که از دیر باز تعزیه‌خوانی و پرده‌داری رواج داشت و حتی نانوا و یا قصاب شناخته‌ی شده‌ی محل، چادری به سر می‌کرد و نقش حضرت زینب علیها‌السلام را ایفا می‌نمود و کسی هم اعتراضی نداشت. اعتراض شدید برخی از مراجع محترم، در حالی علیه مختارنامه مطرح شد که هم زمان و پس از آن، تعزیه‌خوانی‌ها جایزه گرفتند(؟!) و خلاصه گویا فقط همان یک سریالِ مؤثر مشکل داشت!

اکنون فیلم سینمایی رستاخیز، به نشان دادن چهره و از آن بدتر پرداخت بسیار ضعیف و سخیف، کلاً تاریخ جدیدی از کربلا نوشته و به تصویر کشانده است و ما همه می‌دانیم نقشی که فیلم در ذهن تصویر می‌کند، با هیچ کتاب و سخنرانی قابل مقایسه نمی‌باشد، به ویژه با توجه به این که همگان کتاب نمی‌خوانند، همگان نمی‌دانند، اما همگان می‌توانند به تماشای یک فیلم بنشینند.

در نظام سینمایی ما این نکته همیشه عجیب و قابل توجه بوده است که چرا هر چه بویی از تحریف، انحراف، غیر واقع‌گویی و نقد بی‌مورد و ... بدهد، سریع مصوب شده و جایزه هم می‌گیرد و با چند انتقاد معروف‌تر نیز می‌شود؟

پس جا دارد به جای آن که فکر کنیم آیا اعتراض مراجع  سیاسی بوده است یا نه؟ فکر کنیم که آیا هدف از این هنجارشکنی‌ها، تحریف‌ها و انحرافات سیاسی هست یا نه و آیا صدور مجوز تولید و اکران و نیز جایزه دادن به آنها سیاسی هست یا نه؟

 

کلمات کلیدی:  سیاسی