«ایکس – شبهه»: قبل از پاسخ مستقیم به سؤال‌، توجه به نکته‌ی مهم‌تری ضروری است. از تاکتیک‌های ایجاد شبهه و تشکیک این است که همیشه برای القای یک معنا و باور غلط، آن را تحت پوشش سؤال دیگری می‌برند که ذهن متوجه آن معنای غلط نگردد.

الف - اگر در همین سؤال فوق که مطرح نمودید دقت کنید، ذهن بدین سو می‌رود که «آیا دیگر اهل بیت (ع) دارای چنین حسن خلقی بودند یا نبودند؟»، در صورتی که موضوع اصلی و غلطی که به ذهن القاء می‌شود، «رضایت دشمن» است! مگر می‌شود که «دشمن، از دشمن» راضی باشد؟! آن هم انبیاء، اهل بیت (ع)، اولیاء و حتی مؤمنین که لابد دشمنانشان از کفار و مشرکین و منافقین هستند!

دشمن، وقتی از دشمن راضی می‌شود که او دست از دشمنی بر دارد و تسلیم گردد. پس بسیار بدیهی است که دشمنان اهل بیت (ع) هیچ‌گاه از آنان راضی نشدند، چون آنها هیچ گاه دست از توحید، اسلام، قرآن و تکفیر طاغوت و بیداری و هدایت مردم دست برنداشتند. و دلیل بر این مدعا نیز به شهادت رساندن آنهاست. که اگر از آنها راضی بودند، هیچ‌گاه بغض‌شان تا حد «قتل معصوم» شدت نمی‌گرفت.

بلکه منظور از رضایت دشمن، این است که هیچ کس نمی‌توانست گله‌ای یا شکایتی به حق از آنان داشته باشد. یعنی حتی دشمن نیز نمی‌توانست مدعی شود که ایشان به من ظلم، جفا یا اجحافی کرده‌اند و برای من در مقابل ایشان حقی ایجاد شده است.

ب – اما پاسخ مستقیم سؤال این است که اهل بیت (ع)، همه از یک نور هستند و همه یک نور هستند. «کلهم نور واحد». پس نه تنها در اخلاق، بلکه در هیچ کمال و حسنه‌ی دیگری بر یک دیگر برتری ندارند. چرا که برتری یک، به معنای نقص دیگری است و حال آن که همه‌ی آنها «انسان کامل» و معصوم بودند. بلکه هر امامی به مقتضای حکمت الهی، نیاز بشر، متناسب با شرایط و مأموریت و ...، کمالی از کمالات الهی را متجلی می‌نمود. وگرنه امام حسن (ع) از شجاعت امام حسین (ع) و ایشان از حلم امام حسن (ع) و هر دو از عصمت حضرت فاطمه (ع) و هر سه از علم امیرالمؤمنین علیه‌السلام برخوردار بودند. آیا کسی می‌تواند مدعی شود که [العیاذ بالله]، لابد عبادت امام سجاد علیه‌السلام از بقیه‌ی اهل بیت (ع) بیشتر بوده که ملقب به «زین العابدین یا سید الساجدین» شده است؟!

ج – مقام رضای حضرت ثامن الائمه، امام علی بن موسی الرضا علیه‌السلام، پیش و بیش از آن که به مردم – اعم از دوست و دشمن – برگردد، تجلی والاترین مقام بندگی که «تسلیم» و «رضا» به رضایت حق‌تعالی است می‌باشد، که فرمود:

«يَأَيَّتهَُا النَّفْسُ الْمُطْمَئنَّةُ * ارْجِعِى إِلىَ‏ رَبِّكِ رَاضِيَةً مَّرْضِيَّةً» (الفجر: 27 و 28)

ترجمه: اى جان آرام يافته (به ایمان و یاد پروردگار)! به سوى پروردگارت باز گرد در حالى كه (تو از او) خشنودى [و] مورد رضايت (او) هستى.

کلمات کلیدی:  گوناگون