ایکس – شبهه / پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات: به فرض موارد مطروحه در سؤال، به چند اصل باید توجه داشت، از جمله:

قبولی اعمال خوب:

تردیدی نیست که هیچ عمل و کردار خوبی، بی‌نتیجه نمی‌ماند، دست کم این است که فوایدش کم یا زیاد، در همین دنیا به فاعل و عامل آن می‌رسد، مثل این که همگان انسان راستگو، نیکوکار و خیّر را دوست دارند و به او احترام می‌گذارند؛ اما این که نزد خداوند متعال مقبول باشد، و آثارش تا قیامت بماند و در دنیا و آخرت فایده داشته باشد، مستلزم دو شرط است که است که اولین آنها "ایمان" (در مقام اعتقاد) است و سپس «نماز» در مقام عمل. چنان که در آیه‌ی ذیل تصریح نمود که «عمل صالح» از «مرد و زن مؤمن»، مقبول است و موجب حیات طیبه در دنیا و اجر اخروی می‌گردد:

«مَنْ عَمِلَ صَالِحًا مِّن ذَكَرٍ أَوْ أُنثَى وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْيِيَنَّهُ حَيَاةً طَيِّبَةً وَلَنَجْزِيَنَّهُمْ أَجْرَهُم بِأَحْسَنِ مَا كَانُواْ يَعْمَلُونَ» (النّحل، 97)

ترجمه: هر كس از مرد يا زن، عمل نيك انجام دهد در حالى كه ايمان داشته باشد پس او را بى‏ترديد (در دنيا) به زندگى پاكيزه‏اى زنده خواهيم داشت و (در آخرت) پاداششان را در برابر عمل‏هاى بسيار خوبشان خواهيم داد.

ایمان:

پس، کسی که به خدا، معاد و اصول عقایدش "ایمان" دارند، هر چند در نماز کاهل باشد، و یا خدایی ناکرده مرتکب معاصی دیگری گردد، باز امیدوار و شاکر باشد که در جرگه‌ معتقدین قرار گرفته است و خداوند متعال او را به واسطه عقاید فاسدش «ختم الله» نکرده است، لذا از فرصت و نعمت بهره ببرد و سریعاً راه خطا به صراط مستقیم برگردد.

عمل:

اما، ایمان یا هر ادعا و موضع‌گیری دیگری، [چه از سوی خدا و چه از سوی دیگران] مورد امتحان قرار می‌گیرد. به عنوان مثال: اگر کسی در دلش یا در گفتار، ادعای محبت به کسی را نمود، حتماً این محبت در عملش ظاهر می‌شود، و اگر نشد، یا خلافش رخ داد، خودش و دیگران می‌فهمند که "دروغ" می‌گوید، یا دست کم "گمان" می‌کند که محبت دارد، اما در واقع ندارد.

پس، خداوند متعال به صرف "ادعا و گفتار"، اکتفا نمی‌نماید، بلکه شرایطی فراهم می‌آورد تا مدعی، مواضع‌اش را در "عمل" ظهور و بروز دهد، تا معلوم شود و خودش هم بفهمد که در چه درجه‌ای است، راست می‌گوید یا خیر؟ و اگر ضعیف است، ایمان خودش را تقویت کند. چنان که فرمود:

«‌أَحَسِبَ النَّاسُ أَن يُتْرَكُوا أَن يَقُولُوا آمَنَّا وَهُمْ لَا يُفْتَنُونَ *  وَلَقَدْ فَتَنَّا الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ فَلَيَعْلَمَنَّ اللَّهُ الَّذِينَ صَدَقُوا وَلَيَعْلَمَنَّ الْكَاذِبِينَ» (العنکبوت، 2 و 3)

ترجمه: آيا مردم پنداشتند كه تا گفتند ايمان آورديم، رها مى‏شوند و مورد آزمايش قرار نمى‏گيرند؟ * و به يقين، كسانى را كه پيش از اينان بودند [نیز] آزموديم، تا خدا آنان را كه راست گفته‏اند معلوم دارد و دروغگويان را [نيز] معلوم دارد.

نماز:

فرمود: ساختار "دین" را مثل یک خانه، مثل یک خیمه فرض کنید که قطعاً بر ستون اصلی‌اش برپا شده و استوار می‌گردد. پس بدیهی است که اگر این ستون نباشد، آن خانه یا خیمه، هر چقدر هم که بزرگ، زیبا و با شکوه باشد، حتماً متزلزل بوده و فرو می‌ریزد.

پس قبولی سایر اعمال، منوط به قبولی نماز می‌باشد.

دعا:

دعا نیز، لفظ، وِرد، بازی، شوخی و عادات کلامی نمی‌باشد، بلکه آرزو، امید و نیازی است که در "قلب" ایجاد می‌شود و چون انسان ذاتاً فقیر است و نمی‌تواند نیازهایش را بدون توجه، عنایت و فیض الهی برطرف کند، به خداوند غنی و کریم توجه نموده و نیازش را ابتدا در  همان "قلب" بیان داشته و سپس به زبان جاری می‌سازد.

حال فرض کنید که کسی بی‌کار باشد، از  این بی‌کاری در رنج افتاده باشد و مرتب به این و آن بگوید که به من کاری بدهید تا شاغل شوم، اما این فقط لفظ باشد؛ و اصلاً کاری نداشته باشد که مخاطب دارد یا نه؟ و او پاسخی می‌دهتد یا خیر؟ بدیهی است که درخواست او، هیچ گاه برآورده نمی‌شود، چون خودش نمی‌خواهد. چنان که امام رضا علیه السلام فرمودند (مضمون): «کسی که دعا کند و دنبالش نرود، خودش را مسخره کرده است».

پس کسی که از عمق دل برای هدایت خودش دعا می‌کند و دعایش را به زبان نیز جاری می‌سازد، مخاطبی دارد که خداوند سبحان، علیم به غیب و نهان همگان، رحمان، رحیم، کریم و مجیب است. لذا تردید نکند که به خودش رها نشده (وگرنه اصلاً دعا هم نمی‌کرد)، و مورد توجه و تفقد است. خداوند منّان، رحمان و رحیم، دوست دارد که تمامی بندگانش هدایت و اصلاح شوند.

اگر خدا بفرماید:

منتهی، اگر بفرماید: من که دعایت را قبل از درخواست تو مستجاب کردم و راه را برای بازگشت، دوستی، محبت، استغفار، توبه، نماز و قرب به خودم باز گذاشتم، پس چرا نمی‌آیی؟ چه دارد بگوید؟!

اگر خدا بپرسد: ای بنده من! که این قدر تو را دوست داشتم و دعوتت کردم که در مقام قرب خودم قرار بگیری، اما تو حتی میل، اشتیاق و حوصله نداشتی که در شبانه روز، چند دقیقه را به من اختصاص دهی؟ چه خواهیم گفت؟

اگر بفرماید: خودت حساب کن که در شبانه روز، چند دقیقه، یا حتی چند ساعت با دیگران حرف می‌زنی؛ چه بسا به صورت مستقیم، تلفنی یا فضای مجازی، حرف‌های پوچ و حتی باطل هم می‌زنی، اما نخواستی دقایقی به من و خودت توجه کنی! چه پاسخی داریم؟!

اگر بفرماید: تو اگر مرا دوست داشتی، نه تنها تنبلی، بلکه هیچ عامل دیگری تو را از نماز باز نمی‌داشت؛ چه پاسخی داریم؟!

اگر بفرماید: بله، همیشه دعا کن که اهل نماز باشی، خلیلم ابراهیم علیه السلام نیز همین دعا را می‌کرد، اما میل، تصمیم، اراده و همّت خودت هم شریط است، پس از دعا، بلند شود نماز واجب‌ات را اقامه کن، یک قدم بردار، بعد ببین چه می‌شود؟

دعای کوتاه و جامع حضرت ابراهیم علیه السلام، پاسخ تمامی زوایای سؤال فوق می‌باشد:

«رَبِّ اجْعَلْنِي مُقِيمَ الصَّلاَةِ وَمِن ذُرِّيَّتِي رَبَّنَا وَتَقَبَّلْ دُعَاء * رَبَّنَا اغْفِرْ لِي وَلِوَالِدَيَّ وَلِلْمُؤْمِنِينَ يَوْمَ يَقُومُ الْحِسَابُ» (ابراهیم علیه السلام، 40 و 41)

ترجمه: پروردگارا، مرا برپادارنده نماز قرار ده و از اولاد من (نيز نمازگزاران قرار ده)، و اى پروردگار، دعاى مرا اجابت نما * پروردگارا، بر من و بر پدر و مادرم و بر مؤمنان ببخشاى در روزى كه حساب برپا مى‏شود.

بسم الله الرحمن الرحیم:

پس، عزیزان! کار سختی نیست، به قول خودتان همش تنبلی و کاهلی است.

پس، غفلت نکنیم، وقت را از دست ندهیم. محبوب، معشوق و معبود مشتاق ماست.

به قول معروف، «هر که دارد هوس کربُ بلا، بسم الله» - «هر که دارد هوس وصل خدا، بسم الله»؛ یک بسم الله الرحمن الرحیم بگو، یک صلوات بفرست و همین الان که این متن را خواندی، بلند شو، نماز وقت (ظهر، عصر ...) را بخوان و بینی شیطانت را به خاک بمال.

 

مشارکت و هم افزایی (سؤال کوتاه و نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی)

 

آیا خدا کاهل نماز را رها کرده و دعایش برای اهل نماز شدن مستجاب نمی‌گردد؟

 

http://www.x-shobhe.com/shobhe/7078.html 

 

دعوت:

کانال رسمی تلگرام پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات

تلگرام را به آخرین نسخه به روز نمایید. سپس برای عضویت بر روی آدرس زیر کلیک نمایید.

 https://telegram.me/x_shobhe

 

 

 

کلمات کلیدی:  گوناگون   دعا   نماز