پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه): از تاکتیک‌های "جنگ نرم"، همین است که اولاً سخن، یا کار خوب، یا قدرت‌ها و امکاناتِ مدعی بر حق (خدا، پیامبر، قرآن، اهل بیت، نظام اسلامی و ...) را مورد حمله، هجمه، انتقاد، ضدتبلیغ و ... قرار دهند و ثانیاً هر سخن یا کار نادرست دیگران را حمل بر همین اسلام، قرآن، نظام اسلامی و مسلمانان انقلابی کنند!

روش اینها درست مانند همان دزدانی است که اگر ببینند سر و صدایی بلند شده، اول خودشان از خانه‌ی مورد سرقت بیرون زده و میان مردم جای می‌‌دهند و سپس خودشان بیشتر از همه فریاد می‌زنند: «آی دزد، آی دزد، بگیردش، بزنیدش و ...».

این تاکتیک جدید نیست، از زمان خلقت حضرت آدم علیه السلام و انتشار جمعیت کم در زمین وجود داشت و هنوز هم دارد؛ چنان که در قرآن کریم می‌خوانید که فرعون به درباریانش گفت: «موسی قصد دارد که شما را از سرزمین‌تان بیرون کند – در زمین فساد راه بیاندازد – دین‌تان را از شما بگیرد و ...»، در حالی که اینها همه مواضع و عملکردهای خودش بود.

دشمنان این نظام نیز غفلت، جهالت، وابستگی، ذلت، انحطاط فرهنگی و ... را نفوذ می‌دهند، بعد خودشان همانان را محکوم می‌کنند، اما به جای آن که خودباختگان را متهم و محکوم کنند، انگشت اتهام را به سوی اصل نظام و کل نظام و انقلاب و انقلابی‌ها می‌گیرند!

اسلام و مسلمانان:

اسلام دین خداست و با هیچ خدعه، نیرنگ، فتنه یا حتی کج‌فهمی و بدسلیقگی، از بین نمی‌رود، اما حساب مسلمانان جداست، اگر غفلت کنند، این نعمت بزرگ را از دست می‌دهند و همان‌طور که فرمودید: از اسلام فقط پوسته‌اش برای آنان باقی می‌ماند، و یا به فرموده‌ی امیرالمؤمنین، امام علی علیه السلام در توصیف آیندگان: « وَ لُبِسَ الْإِسْلَامُ لُبْسَ الْفَرْوِ مَقْلُوباً  – اسلام را مانند پوستین وارونه بپوشانند / نهج البلاغه، خطبه 108».

نظام اسلامی و بقای آن:

نظام اسلامی نیز به رغم عمر کوتاه چهل ساله‌اش، به اندازه‌ی کل تاریخ اسلام، انواع و اقسام دشمنی‌ها، بلاها و فتنه‌های گوناگون با منشأ خارجی یا داخلی را تجربه کرده است، از جنگ داخلی و خارجی گرفته، تا ترور یا تحریم و را در کارنامه‌ی خود دارد؛ اما الحمدلله هنوز با قدرت و صلابت پابرجاست و در سطح جهانی به پیش می‌رود.

این نظام، در داخل صفوف خودش، از آخوند فاسد دیده است، تا رییس جمهور جاسوس، تا وزیر فراری و پناهنده به انگلیس، تا مقامات مرتبط با بنیاد صهیونیستی سوروس (Soros Foundation )، تا مجتهدین وابسته به انگلیس، تا احزاب مقلد انقلاب فرانسه که به سرعت فقط پوسته‌اش ماند – تا قاضی رشوه بگیر و فاسد - تا اساتید دانشگاهی که هر کدام یک "گرین کارت" یا اقامت کانادا را در جیب گذاشته و سر کلاس حاضر می‌شوند و با ترویج فرهنگ غربی، اذهان دانشجویان را نسبت به اسلام، انقلاب و این نظام بدبین می‌کنند، تا روزنامه‌هایی که برای فرافکنی و دشمنی تأسیس شده و از همین وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مجوز گرفته‌اند – تا رانت و رشوه و کلاهبراداری‌های قانونی کلان – تا قراردادهای ترکمن چایی در ادوار گوناگون و به ویژه این دوره – تا نظریه‌پردازان ایدئولوژیکی که بنیان انحرافات را طراحی می‌کنند و دکترین‌های گوناگون را توسط مجریان ذلیل و بی‌سواد به اجرا در می‌آورند و ...!

● - وضعیت فعلی ما، تنها نه اصلاً مطلوب و ایده‌آل نیست، بلکه بسیار اسف‌بار نیز به نظر می‌رسد، اما دقت کنیم که برای ما بی‌سابقه نیست! ما دوران بنی‌صدر در دولت و مجلس‌های سوم و ششم هم داشتیم. ریاست جمهوری خاتمی، و ریاست مجلسی کروبی را نیز داشتیم و پشت سر گذاشتیم.

دست غیب؟!

نمی‌خواهیم مدعی شویم که "دست غیب" و یا بهتر بگوییم "نصرت الهی"، در هر حال و کاری شامل حال این ملت و نظام می‌شود و مردم یا مسئولین هر کاری هم بکنند، بالاخره خداوند متعال این نظام را حفظ می‌کند! خیر، اصلاً این طور نیست؛ نصرت خداوند سبحان نیز مشروط است، چنان که فرمود: «اِن تَنصُرُوا اللهَ یَنصُرکُم» - یعنی اگر به یاری دین خدا شتافتید، او شما را یاری خواهد کرد، چنان که اگر اهل ایمان و عمل صالح بودیم، به حیات طیبه‌ی دنیا و فلاح آخرت می‌رسیم؛ نه این که نام مسلمانی را حمل کنیم، سپس هر چه خواستیم بکنیم! خداوند چک سفید امضا به احدی نداده است.

● - اما، در عین حال نباید اجازه بدهیم که دزدها، انگشت اتهام خود را به سوی صاحبخانه گرفته و فریاد بزنند: «آی دزد، آی دزد»!

در میان این ملت، اهل ایمان و عمل صالح، اندیشمند مصلح، پاسداران حدود الهی، جوانان مؤمن و مخلص، مراجع و فقها و علمای صالح، مدیران لایق و سالم، توده‌های متقی، عفیف و انقلابی، مجاهدان روز و عابدان شب‌زنده‌دار و ... بسیار بسیار بیشترند و خداوند متعال نیز به خاطر همان‌ها حفظ می‌کند.

قوام و ثبات نظام:

بنابراین، قوام، دوام و ثبات نظام، به خاطر ظاهر و باطن خوب چهارتا مسئول اصلی، و چهار هزار نفر مدیر خوب، یا صدتا آخوند عالم و عامل نبوده است که اگر کوته‌نظران، دنیاپرستان، تجمل‌گرایان، وابستگان، نفوذی‌ها و ... در دوره‌ای جایگزین آنها شدند، دیگر کار انقلاب و نظام جمهوری اسلامی ایران تمام شود و جز پوسته‌ای از آن باقی نماند، اگر چه دشمنان خارجی و داخلی همین را می‌خواهند.

قوام، دوام و ثبات این نظام و نیر رشد و قوت بیشتر آن، دو عامل اصلی دارد که عبارتند از: «رهبری و مردم».

نقش مردم:

بله، اگر مردم هوشیار، بصیر و آگاه نباشند، اگر از یک سو ساده و سطحی‌نگر باشند و از سویی دیگر از فریب خوردن خوش‌شان و خودشان نیز خودشان را فریب دهند، اگر در حفظ ارزش‌ها، دستآوردها و نیز پیشرفت و رشد خود نکوشند، اگر به موقع در میادین لازم حاضر نشوند، آن وقت [به قول مقام معظم رهبری – مضمون] چه بسا امام حسین‌ها به مسلخ کشیده شوند و یک عده در حالی که ادعای مسلمانی دارند، سر بریده مؤمنان و مجاهدای راه خدا را بر نیزه کرده و در شهرها و بازارها بچرخانند. در عبرت‌های عاشورا متذکر شدند که «خون شما، رنگین‌تر از خون آنها (مسلمانان عصر امام حسین علیه السلام که فریب سیاست‌های معاویه‌ای و یزیدی را خوردند) نیست»!

●- بنابراین، همانگونه که هر شخصی در تقریر سرنوشت دنیوی و اخروی خود نقش مستقیم دارد، هر جامعه و ملتی نیز در تقریر سرنوشت خود نقش مستقیم دارد.

●- رئیس جمهور را ما انتخاب می‌کنیم – نمایندگان مجلس را ما انتخاب می‌کنیم – دولت (کابینه) را رییس جمهور منتخب به مجلس معرفی می‌کند و نمایندگان منتخب ما به آنها رأی اعتماد می‌دهند – قبول، سکوت یا نقد و اعتراض به هر تصمیمی بر عهده‌ی خودمان است ...، پس اگر نتیجه مطلوب نگردید، «از ماست که بر ماست» و ماییم که باید درس و عبرت گرفته و تغییر دهیم؛ و نباید اسلام و نظام جمهوری اسلامی را مثل یک شیء مستقل خارجی در نظر بگیریم و انگشت اتهام را به سوی آن موجود فرضی و فضایی نشانه رویم و بگوییم: تقصیر آن بود!

رفتار زشت برخی از نمایندگان مجلس:

این رفتار زشت برخی از نمایندگان در زمان حضور خانم موگرینی، آن قدر سخیف، زننده، ذلیلانه، زشت و نکوهیده بود که حتی در جهان غرب انعکاس بیشتری پیدا کرد، لذا قابل توجیه نیست و البته فراموش شدنی هم نیست؛ اما مگر از این قبیل نمایندگانی که متأسفانه خودمان آنها را انتخاب کردیم، انتظار دیگری می‌رفت؟! مگر نه این که وقتی وزیری را برای استیضاح به مجلس می‌خوانند، یک عده نماینده به جای استیضاح، با او عکس سلفی می‌گیرند؟!

*- چندتا عکس سلفی گرفتن بدتر است، یا آن اتفاق در تصویب سریع برجام؟!

*- این بدتر است، یا رأی اعتماد به وزرای معلوم الحال و با سابقه در کشور و نمایش صوری به مردم بر سر عدم رأی اعتماد به سه وزیر پیشنهادی برای ورزش و جوانان؟!

*- این عکس گرفتن‌ها بدتر است، یا آن که نماینده‌ای در مورد ثروت پدرش بگوید: «حقش را از انقلاب گرفت»؟!

*- این بدتر است یا آن که مجلس در مورد امضای غیر قانونی سند "2030"سکوت کند و رییس جمهور و وزیر و ... را به استیضاح نکشد و عزل نکند و کار به جایی برسد که اجرای آن ابلاغ شود و مقام معظم رهبری جلوی آن را بگیرد؟!

*- این چندتا عکس بدتر است، یا آن که تمامی مؤسسات تحقیقاتی و علمی بگویند: «این محصولات تراریخته‌ای، ملت را می‌کُشد، زن و مرد و را مقطوع النسل می‌کند، ذهن و حافظه را تخریب و ضایع می‌کند و ...» اما از واردات و مصرفش جلوگیری نشود؟!

*- چندتا عکس سلفی با خانم موگرینی بدتر است، یا جنگ نیابتی اقتصادی در داخل کشور، به قصد ورشکست نمودن اقتصاد داخلی و تبدیل ایران ابتدا به یونان و تقاضای استقراض خارجی از اتحادیه اروپا و سپس به عراق و سوریه و ... ؟!

مجلس از دولت رو دست خورد:

دیدگاه‌ها و تحلیل‌ها متفاوت است؛ از نظر ما:

این اتفاق در زمانی رخ داد که مراسم تحلیف رییس جمهور برای دور دوازدهم به اتمام رسیده و اکنون رییس جمهور باید وزرا (کابینه) جدید را به مجلس (نمایندگان ملت) معرفی کند.

تردیدی نیست که مردم، در مجموع از عملکرد دولت یازدهم راضی نبوده و نیستند و انتظار دارند که دست کم وزرای خارجه، نفت، کشور (با ضایع کردن پنج میلیون رأی مردم در انتخابات)، اقتصاد و دارایی، ارشاد و فرهنگ اسلامی و ... همه تغییر یافته و وزرای کارآمد، مؤمن، متعهد، مشهور به کار و صداقت و ... معرفی شوند، وزرایی که مدیران بی‌عرضه با حقوق‌های چند صد میلیونی را بر سر کار نیاورند و بعد بگویند: «همان‌گونه که صنعت نداریم و باید وارد کنیم، مدیر نیز نداریم و باید وارد کنیم»! و هیچ نمی‌اندیشند که صدر این مدیران، وزیران هستند و لابد باید گفت: «وزیر نداریم و باید وارد کنیم»!

●- اما واقعیت این است که با این بازی چند دقیقه‌ای از عکس سلفی گرفتن چند نماینده مجلس با خانم موگرینی، تمامی اذهان عمومی، از ناکارآمدی‌های دولت برگشت و متوجه مجلس شد؛ با غلط چند نماینده، کل مجلس سخیف و ذلیل شد؛ نظر از دولت و عملکردش در دوره‌ی یازدهم و انتظارات از دولت دوازدهم، به چند نماینده‌ی سبک و بی‌بصیرت برگشت و دولت به حسب ظاهر بسیار با صلابت، قدرت و پاک در کنار نشسته و به حمله اذهان عمومی به کل مجلس (نه چند نماینده) نظارت می‌کند.

آیا در چنین شرایطی، مجلس می‌تواند در رأی اعتماد به وزیران، دقت موشکافانه‌ای داشته باشد؟!

●- پس، ما (مردم) باید بسیار دقیق و بصیر باشیم و در انتظارات و مطالبات خود از رییس جمهور و نمایندگان منتخب خود، لحظه‌ای غفلت ننماییم و بازی نخوریم.

 

 

مشارکت و هم‌افزایی (سؤال به همراه نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی)

آیا با افتضاح عکس سلفی برخی از نمایندگان با خانم موگرینی که یک آخوند هم در میان‌شان بود، می‌توان گفت: از انقلاب جز پوسته‌ای نمانده است؟!

 http://www.x-shobhe.com/shobhe/8750.html

 

 

 

کلمات کلیدی:  سیاسی