پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس - شبهه):

ننوشته‌ایم که در هر حال هبوط می‌یافت، بلکه نوشته‌ایم که در هر حال در زمین قرار می‌گرفت.

متن و برگردان (ترجمۀ) آیۀ مورد پرسش، به شرح زیر می‌باشد:

«فَقُلْنَا يَا آدَمُ إِنَّ هَذَا عَدُوٌّ لَكَ وَلِزَوْجِكَ فَلَا يُخْرِجَنَّكُمَا مِنَ الْجَنَّةِ فَتَشْقَى» (طه، 117)

- گفتيم: ای آدم اين (ابلیس) دشمن تو و همسر توست، مبادا شما را از بهشت بيرون كند كه به زحمت و رنج خواهی افتاد.

در بررسی هر امری و هر موضوعی، مهم است که ذهن دچار خلط مبحث (مخلوط نمودن موضوعات با هم) نشود و در ضمن به معنای کلمات نیز دقت شود. به عنوان مثال: وقتی کلماتی چون: خلق نمودم - قرار دادم - پرداختم - مقدر کردم و ...، همه به «خلق کردم» معنا می‌شوند، مفهوم و مقصود آیه درست فهمیده نمی‌شود!

یک - خداوند سبحان، پیش از آن که به کالبد حضرت آدم علیه السلام روح بدمد و او را حیات و زندگی بخشد، خطاب به فرشتگانش فرمود: «إِنِّي جَاعِلٌ فِي الْأَرْضِ خَلِيفَةً - من در زمين جانشين قرار خواهم داد» (البقره، 30)؛ یا به تعبیری دیگر فرمود: «من جانشین خود را در زمین قرار خواهم داد».

بنابراین، قرار گرفتن حضرات آدم و حوا علیهما السلام در زمین، اراده، مشیّت و حکمت الهی بود، چه از درخت ممنوعه می‌خوردند و چه نمی‌خوردند.

دو - بر خلاف آن چه در تورات و انجیل و ... آمده؛ قرار گرفتن حضرات آدم و حوا علیهما السلام در زمین، نه تنها یک تنبیه نبود، بلکه یک امتیاز بود، چرا که حضرت آدم علیه السلام، به عنوان «خلیفة الله» به زمین فرستاده شد.

سه - فرمود: تمامی اسماء را به آدم تعلیم و سپس آنها را که نه فقط کلمات، بلکه وجودهای حقیقی بودند، به فرشتگان عرضه نمودم، تا بدانند علم آدم (ع) از ایشان بیشتر است:

«وَعَلَّمَ آدَمَ الْأَسْمَاءَ كُلَّهَا ثُمَّ عَرَضَهُمْ عَلَى الْمَلَائِكَةِ فَقَالَ أَنْبِئُونِي بِأَسْمَاءِ هَؤُلَاءِ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ * قَالُوا سُبْحَانَكَ لَا عِلْمَ لَنَا إِلَّا مَا عَلَّمْتَنَا إِنَّكَ أَنْتَ الْعَلِيمُ الْحَكِيمُ» (البقره، 31 و 32)

- سپس علم اسماء (نشانه‌های الهی) را همگی به آدم آموخت؛ بعد آنها را به فرشتگان عرضه داشت و فرمود از این اسامی به من خبر دهید، اگر راست می‌گویید * فرشتگان گفتند: منزهی تو!، ما چيزی جز آنچه به ما تعليم داده‏‌ای، نمی‏دانيم تو دانا و حكيمی.

●- آیا خداوند سبحان، خود بندۀ نافرمانی که برای تنبیه به زمین فرستاده شده را تعلیم می‌دهد و به فرشتگانش اثبات می‌نماید که علم او از تمامی شما بیشتر است؟!

چهار - سپس به حضرت آدم علیه السلام فرمود که اکنون تو به آنها از این اسما خبر بده و سپس به فرشتگانش فرمود: حالا او را قبلۀ خود قرار دهید و به او سجده کنید: «ثُمَّ قُلْنَا لِلْمَلَائِكَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ - سپس به فرشتگان امر کردیم که به آدم سجده کنند» (الأعراف، 11 و چندین آیۀ دیگر)

●- آیا خداوند سبحان، علیم و حکیم، به فرشتگان مقربش می‌فرماید که به یک خطاکار سجده کنند؟!

*** - بنابراین، قرار دادن آدم علیه السلام در زمین به عنوان «خلیفة الله»، اراده و تقدیر حتمی خداوند متعال بود و حتماً واقع می‌شد و این یک امتیاز بزرگ است.

جنّت حضرات آدم و حوا علیهما السلام

چون کلمه و اسم «جنّت»، مشترک لفظی می‌باشد، برخی گمان دارند که ایشان ابتدا در همان بهشتی که خداوند متعال در قرآن کریم توصیفش نموده و به مؤمنان وعده داده است، زندگی می‌نمودند؛ در حالی که آن بهشت هنوز برپا نشده و پس از قیامت برپا می‌شود و ثانیاً شیاطین به آن راه ندارند و ثالثاً کسی از آن اخراج نخواهد شد.

«جنّت»، یعنی مکانی سرسبز و پُر نعمت، لذا به جنگل و باغ‌های زمینی نیز «جنّت» گفته می‌شود. بنابراین، آنان در چنین سرزمینی زندگی می‌کردند و نیازها، مشکلات و مصیبت‌های مادی، بر آنان غالب نبود.

هبوط

فرق است بین معانی کلماتی چون: قرار دادن (جَعَلَ) - نازل نمودن (نَزَلَ) و پایین آوردن (هَبَطَ)!

هبوط، یعنی: «پایین آمدن اجباری» می‌باشد و در مورد حضرات آدم و حوا علیهما السلام و جمیع انسان‌ها، به معنای پایین آوردن مراتب آنها می‌باشد و اختصاصی به مکان ندارد.

آدم، حوا و ابلیس لعین، همه در جنّت الهی (مکان سرسبز و پر نعمتی) زندگی می‌نمودند، اما در مقامات ملکوتی؛ اما ابلیس لعین پس از استکبار و آن حضرات پس از اغوا شدن توسط شیطان، در زمین هبوط یافتند؛ یعنی مقامات ملکوتی آنان تنزل یافت، لذا عیب‌های نفسانی (حقد، کینه، حسادت، بخل، دشمنی، حرص، نیاز به خوردنی‌ها و پوشیدنی‌ها و مسکن مادی و ...) در آنها ظهور یافت. لذا فرمود:

«فَأَزَلَّهُمَا الشَّيْطَانُ عَنْهَا فَأَخْرَجَهُمَا مِمَّا كَانَا فِيهِ وَقُلْنَا اهْبِطُوا بَعْضُكُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ وَلَكُمْ فِي الْأَرْضِ مُسْتَقَرٌّ وَمَتَاعٌ إِلَى حِينٍ» (البقره، 36)

- پس شيطان موجب لغزش آنها شد، و آنانرا از آنچه در آن بودند خارج ساخت، و (در اين هنگام) به آنها گفتيم همگی (به زمين) هبوط یابید در حالی كه بعضي دشمن ديگری خواهيد بود، و برای شما تا مدت معينی در زمين قرارگاه و وسيله بهره‌برداری (متاع زندگی مادی) است.

اما، خبر داد و متذکر گردید که این وضعیت، سبب ناامیدی و افسردگی شما نشود، چرا که من برای شما راهنمایانی می‌فرستم که با تبعیت از آنها، در همان مقامات ملکوتی زندگی خواهید کرد و نگرانی و ترس نخواهید داشت:

«قُلْنَا اهْبِطُوا مِنْهَا جَمِيعًا فَإِمَّا يَأْتِيَنَّكُمْ مِنِّي هُدًى فَمَنْ تَبِعَ هُدَايَ فَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ» (البقره، 38)

- گفتيم همگی از آن (مقامات) فرود آئيد، هرگاه هدايتی از طرف من برای شما آمد، كسانی كه از آن پيروی كنند نه ترسی بر آنهاست و نه غمگين می‌شوند.

مشارکت و هم‌افزایی - پرسش و نشانی پیوند پاسخ، جهت ارسال و انتشار؛ متشکریم.

پرسش:

نوشته بودید، هبوط حضرات آدم و حوا به زمین، در هر حال اتفاق می‌افتاد و ربطی به خوردن از درخت ممنوعه ندارد! آیا این با آیۀ «فَقُلْنَا يَا آدَمُ إِنَّ هَٰذَا عَدُوٌّ لَّكَ وَلِزَوْجِكَ ... - طه، 117) منافات ندارد؟!

پاسخ (نشانی پیوند):

https://www.x-shobhe.com/signs/12920.html 

 

 

 

 

کلمات کلیدی:  قرآن   آیات قرآن