پایگاه پاسخگویی به سؤالات شبهات دینی (ایکس - شبهه):

آیا این ادعاهای نامعقول و غیر علمی، «موهومات» نیستند و شناخت و باورهای دینی «موهوم» می‌باشند؟! آیا خداشناسی و خداپرستی موهوم است، یا بی‌دینی و پرستش بت‌ها، طاغوت‌ها و بندگی هوای نفس خود و دیگران؟!

مسأله و دغدغۀ آنها، نه دین است و نه کودکان، بلکه ضروریات حاکمیت نظامات سلطه می‌باشد، لذا برای بی‌دین کردن مردم، از هر راهی وارد می‌شوند، هر کاری می‌کنند و هر چیزی می‌گویند؛ چرا که تازه بیش از گذشته فهمیده‌اند که دینداری مردم، نه تنها متضاد با اهداف آنها در به بندگی کشیدن انسان‌ها و جوامع می‌باشد، بلکه راه استعمار، استثمار و چپاول سرمایه‌های مادی و معنوی ملت‌ها را می‌بندد و البته کودکان را هدف گرفته‌اند تا زیرساخت‌ها و شخصیت‌ها، از ابتدا به نفع آنان شکل بگیرد!

از همان ابتدای تشکیل جوامع بشری، مخالف و دشمنی با دین خدا و دینداری مردم، ریشه و اهداف سیاسی داشته است و هنوز هم همین‌طور است؛ وگرنه برای سلطه‌گران، هیچ فرقی نمی‌کند که فرد یا جامعه‌ای موحد و خداپرست باشند، یا کافر، مشرک و بت‌پرست - مقابل خداوند سبحان سجده کنند، یا مقابل بتان دست‌ساز و قدرت‌های کاذب - اعتقاد به بازگشت به سوی خدا و برپایی قیامت داشته باشند، یا اعتقاد به تناسخ، یا گمان نمایند که آدمیان پس از مرگ، خاک و نابود می‌شوند! ! آیا نظامات سلطه با مسلمانی مردم در عربستان سعودی، امارات، کویت و ... مشکلی دارند؟! خیر، چرا که مزاحمتی برای سلطۀ آنان ندارد، اما با مسلمانی مردم در ایران، عراق، لبنان، فلسطین ... و هر کجا اسلام سبب بیداری، بصیرت و خیزشی حق طلبانه شود، به شدت مخالفند و در جهان «اسلام هراسی» را ترویج می‌کنند؛ چرا که این اسلام، برای آنان ترس دارد!

  

اگر قرار باشد که جهان‌بینی توحیدی و اسلامی، گرایش به دین خدا، اعتقاد به معاد و ... سبب شود که مردمان ادعاهای اولوهیت و ربوبیّت فرعون‌های زمان، به اصطلاح ابر قدرت‌ها و سران نظامات سلطه را نپذیرند - به جای فرامین آنها، از فرامین الهی تبعیت کنند و مقابل ظلم و جور بایستند، آنوقت مخالفت‌ها، دشمنی‌ها و ضد تبلیغ‌ها در عرصه‌های «جنگ شناختی و جنگ تبلیغاتی» شروع می‌شود و گسترش و عمق می‌یابد.

این نزاع، به دشمنی‌ها و جوّسازی‌های کلامی ختم نمی‌شود، بلکه به جنگ و قتل عام نیز می‌رسد! فرعون به ساحرانی که ایمان آوردند گفت:

«قَالَ فِرْعَوْنُ آمَنْتُمْ بِهِ قَبْلَ أَنْ آذَنَ لَكُمْ إِنَّ هَذَا لَمَكْرٌ مَكَرْتُمُوهُ فِي الْمَدِينَةِ لِتُخْرِجُوا مِنْهَا أَهْلَهَا فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ * لَأُقَطِّعَنَّ أَيْدِيَكُمْ وَأَرْجُلَكُمْ مِنْ خِلَافٍ ثُمَّ لَأُصَلِّبَنَّكُمْ أَجْمَعِينَ» (الأعراف، 123 و 124)

- فرعون گفت آيا به او ايمان آورديد پيش از آنكه به شما اجازه دهم، حتما اين توطئه‌ای است كه در اين شهر (و ديار) چيده‏‌ايد تا اهلش ‍ را از آن بيرون كنيد؛ ولی به زودی خواهيد دانست!

این همان سیاست، ظلم و جنایتی است که امروزه نظامات سلطۀ فراماسونی و صهیونیستی به رهبری امریکا، علیه دینداران و به ویژه مسلمانان اتخاذ کرده‌اند! لذا نسل‌کُشی و بچه‌کُشی مسلمانان، از بوسنی در قلب اروپا گرفته تا میانمار در شرق آسیا [به ویژه در آسیای غربی] را در صدر اهداف و برنامه‌های خود قرار داده‌اند!

کودکان

*- چرا زیر 18 سال را کودک قلمداد می‌کنند، در حالی که روابط جسنی را از 13 سالگی به بعد، آزاد و حق طبیعی می‌دانند؟!

*- چرا آموزش همجنس‌بازی به کودکان در دبستان را طبق سند 2030 و سایر مصوبات، در مدارس اجباری می‌کنند و سایر کشورها و ملل را با تحمیل فشارها، مجبور به انجام آن می‌نمایند و از مسئولان حکومتی تعهد می‌گیرد که ملزم به انجام آن باشند، آن هم به شدت و گستره‌ای که تا سال 2030، در تمامی مدارس به اجبار اجرا شده باشد؟ آیا این با اصول عقلی و حقوق بشر حقیقی، اخلاق، نظم اجتماعی، امنیّت جنسی و ... در تضاد نمی‌باشد؟!

*- چرا وقتی در کشوری مانند آلمان، پدر و مادر به فرزند کودک و دبستانی خود متذکر می‌شوند: «همجنس‌بازی» که در مدرسه به شما آموزش می‌دهند، یک رذیلۀ رفتاری و حرام است، پلیس به حکم دادگاه، آن فرزند را به زور از خانواده جدا می‌کند و به بهزیستی می‌سپرد و آثار روحی، روانی، تربیتی، عاطفی و ساختاری کودک و خانواده برای آنها مهم نیست؟! این همه اصرار بر تحمیل این رذیلۀ اخلاقی و رفتاری برای چیست؟! چه اهداف و منافعی دارند که این چنین در جهانی‌سازی همجنس‌بازی، حتی میان کودکان می‌کوشند؟!

آموزش دینی

حال از آنان که با برافراشتن پرچم حمایت از کودکان می‌گویند: «به کودکان آموزش دینی ندهید» بپرسید: «دین چیست که آن را آموزش ندهیم؟!» و متوجه خواهید شد که سریع به حاشیه می‌روند، پرت و پلا می‌گویند و ...؛ چرا که اصلاً نمی‌دانند «دین چیست و یعنی چه؟!» و در نهایت به این می‌رسند که هر چه بوی اعتقاد به توحید و معاد بدهد - هر چه سبب معرفت، محبّت و امید به خداوند سبحان می‌گردد - و هر چه اخلاق و رفتار دینی محسوب شود، نباید آموزش داده شود؛ بلکه به جایش باید دین کفار آموزش داده شود!

تربیت

حال بپرسید: «پس به کودکان خود تا سنّ 18 سالگی، چه چیزی آموزش دهیم و چگونه آنها را تربیت کنیم؟!» آیا به طور کلی تعلیم و تربیت آنها را رها کنیم و بگذاریم تا فقط از رشد نباتی و حیوانی برخوردار باشند؟! به مو، ناخن و بدن توجه کنند و رشد علمی، عقلی، اخلاقی و انسانی نیابند؟! خوب بخورند و بیاشامند و شهوات جنسی خود را ارضا نمایند و در نهایت خوب برقصند یا سازی بنوازند؛ اما از انسانیت و فضایل انسانی هیچ ندانند؟!

*- دانشمندان با پیشرفت‌های علمی، به این نتیجه رسیده‌اند که بهترین سنّ برای آموزش و تربیت‌پذیری کودکان، از سه چهار سالکی تا سن بلوغ و چندسالی پس از آن می‌باشد و می‌گویند: «شخصیت کودک، تا سن 6 سالگی شکل می‌گیرد»؛ اما اینها می‌گویند: «به هیچ وجهی آموزش دینی ندهید».

*- طبق آموزه‌های دین مبین اسلام، کودک تا هفت سال اول باید مانند یک رئیس و سرور عمل نماید [البته تحت کنترل و جهت‌دهی]، تعبیر رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله هم از این مرحله تربیتی «سیادت کودک» است. هفت سال دوم، سن تعلیم پذیری، اطاعت و فرمان برداری است و هفت سال سوم، سن نظرخواهی و مشورت.

شناخت و انتخاب

به عمد خلط مبحث می‌کنند تا منحرف سازند. هر عاقلی می‌داند که «شناخت» با «انتخاب»، دو مقولۀ کاملاً متفاوت می‌باشند. آدمی چه در دوران کودکی، چه نوجوانی و جوانی و چه بزرگسالی، هر لحظه شناختی حاصل می‌نماید، اما دلیل نمی‌شود که الزاماً همۀ آنها را انتخاب نماید؛ چنان که بسیاری از شناخت‌ها، سبب دوری و پرهیز می‌شود؛ مانند شناخت باطل، شناخت رذایل اخلاقی، دشمن‌شناسی و ...!

اما، بدیهی است که آدمی تا شناختی (هر چند ضعیف یا نادرست) حاصل ننماید، نمی‌تواند در آن خصوص «انتخابی» داشته باشد؛ لذا می‌گویند: «آموزش دینی ندهید، تا پس از 18 سالگی، خودش انتخاب کند»؛ حال اگر بگویید: «شما نیز آموزش بی‌دینی، هرزگی، لاابالی‌گری، بی‌غیرتی، بی‌تربیتی و ... ندهید تا خودش انتخاب کند» می‌گویند: «خیر، کودک حق دارد تا همه چیز را خوب بشناسد تا بتواند در آینده به اختیار خود انتخاب نماید»!

راه میانه‌ای نیست

دقت داشته باشیم که بین حق و باطل، بین ایمان و کفر، بین عدل و ظلم، و بین ارزش‌ها و ضد ارزش‌ها، راه میانه یا راه سومی وجود ندارد:

«إِنَّ الَّذِينَ يَكْفُرُونَ بِاللَّهِ وَرُسُلِهِ وَيُرِيدُونَ أَنْ يُفَرِّقُوا بَيْنَ اللَّهِ وَرُسُلِهِ وَيَقُولُونَ نُؤْمِنُ بِبَعْضٍ وَنَكْفُرُ بِبَعْضٍ وَيُرِيدُونَ أَنْ يَتَّخِذُوا بَيْنَ ذَلِكَ سَبِيلًا * أُولَئِكَ هُمُ الْكَافِرُونَ حَقًّا وَأَعْتَدْنَا لِلْكَافِرِينَ عَذَابًا مُهِينًا» (النساء، 150)

- [بی‌تردید کفار،] كسانی كه خدا و پيامبران او را انكار می‏كنند و می‏خواهند در ميان آنها تبعيض قائل شوند، و می‏گويند به بعضی ايمان داريم و بعضی را انكار می‏كنيم و می‏خواهند در ميان اين دو، راهی برای خود انتخاب كنند * آنها كافران حقيقی‌اند و برای كافران مجازات توهين آميزی فراهم ساخته‏‌ايم.

بنابراین، آنان که شعار می‌دهند: «به کودکان آموزش دینی ندهید»، مقصودشان این است که «بی‌دینی را آموزش دهید» تا مبادا در آینده، دین خدا را برگزینند و مسیر حق را برای رشد و کمال فردی و اجتماعی انتخاب نمایند!

مشارکت و هم‌افزایی - پرسش و نشانی پیوند پاسخ، جهت ارسال و انتشار؛ متشکریم .

پرسش:

عنوان می‌شود به کودک آموزش دینی ندهید تا هنگامی که عقلش کاملتر شد (مثلا ۱۸ سالگی) اگر خواست خودش دین اختیار کند - کاشتن ذهنیت و تعاریف و باورهای موهومی در فرزندان، مغایر حقوق کودک و ظلم به جامعه جهانی می‌باشد؟

 پاسخ (نشانی پیوند):

https://www.x-shobhe.com/politic/12880.html 

 

 

 

کلمات کلیدی:  سیاسی