پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه): تمامی شئون زندگی فردی و اجتماعی همگان، "دینی" است، خواه مسلمان باشند و یا پیرو ادیان، مکاتب و ایسم‌ها، و حتی شیطان‌پرست‌ها (فراماسون و ...). مجموعه‌ی جهان‌بینی و ایدئولوژی (یا شریعت) آدمی، می‌شود دین او.

دقت در معانی کلمات و انتخاب آنها برای انتقال پیام به مخاطب، در فهم هر متن، یا طرح هر پرسش، یا مطالعه‌ی هر پاسخی، نقشی بسیار مهم و کلیدی ایفا می‌نماید. اگر دقت بفرمایید: حتی "جنگ نرم" نیز با سلاح "کلمات" پیش می‌رود! تا جایی که خداوند متعال در قرآن کریم می‌فرماید: «برخی از یهودیان، برای تحریف، کلمه را از مواضعش تغییر می‌دهند» «مِنَ الَّذِينَ هَادُوا يُحَرِّفُونَ الْكَلِمَ عَنْ مَوَاضِعِهِ / النساء، 46».

"کارکرد" با "نتیجه"، بسیار متفاوت است. پس، "کارکرد دین"، در همین دنیاست؛ در آخرت نه غفلتی هست، نه نسیانی! همه به لقاء الله می‌رسند؛ برخی با ظهور غضبش مواجه می‌شوند و برخی دیگر جلوات رحمت واسعه‌ی او را مشاهده می‌کنند - در آخرت مخالفت، انکار، تکذیب، و بالتبع کفر و کافر نیست – جنگی نیست – غلبه‌ی هوای نفس حیوانی نیست و ... .

"کارگرد" معارف (شناخت) در دنیاست، تا انسان بتواند هدف و راه صحیح را برگزیند؛ "کارکرد" احکام نیز در دنیاست، چرا که احکام یا حقوق، همان بایدها و نبایدها، و قوانین مربوط به زندگی در دنیا می‌باشد.

اما "نتیجه"ی هر دو بُعد نظری و عملی انسان، هم در دنیا ظهور و بروزی دارد و هم در آخرت به صورت کامل، بدون جا ماندن ذره‌ای، در وجود خود شخص، ظهور و بروز می‌یابد. چنان که فرمود: هم جهنم خودت هستی، و هم بهشت. جهنم یک جایگاهی است متناسب با خودت، و آتش آن از قلبت زبانه می‌کشد – و بهشت نیز یک جایگاهی است متناسب با خودت، و نعماتش بازتاب اعتقادات و اعمال خودت است، اگر چه خداوند کریم، بر آنها می‌افزاید. به قول ما جایزه نیز می‌دهد.

بنابراین، آدمی در دنیا مؤمن یا کافر – متقی یا فاسد – عادل یا ظالم – عاقل یا جاهل می‌گردد و راه را در دنیا می‌پیماید؛ به این می‌گویند: «کار کرد دین». حال خواه دین اسلام باشد، یا بودیسم، هندوئیسم، پست مدرنیسم و یا ... ؛ و آخرت، مقصدی است که در آن نتایج، که همان ظهور و بروز حقایق است، رخ می‌نماید و مشهود می‌گردد. آخرت، "يَوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ – روزی که تمامی اسرار در آن فاش می‌گردد و آشکار می‌شود / الطارق، 9) می‌باشد. در دنیا، از معصوم گرفته تا مؤمن، تا کافر، همه یک شکل هستند، بدنی مشابه هم دارند، مثل هم می‌خورند، می‌خوابند و زندگی می‌کنند، اما در آخرت چنین نیست؛ بلکه شکل حقیقی آنها از حجاب بدن خارج می‌شود.

●- بنابراین، دین اگر حق باشد، یعنی دین خدا باشد، یقیناً تمامی شئون زندگی فردی و اجتماعی را شامل می‌گردد. مگر می‌شود که خداوند علیم و حکیم، در یک امری، یا یک مقطعی، یا یک مکانی، بنده‌اش را رها نماید و او را راهنمایی و هدایت ننماید؟! لذا می‌بینیم که در اسلام عزیز، از طهارت شخصی، با مستحبات و مکروهاتش گرفته تا جهاد و جنگ و شهادت، همه جا خداوند متعال، راه نشان داده است، چه باید کردها و چه نباید کردها را ابلاغ نموده است.

●- در بُعد نظری (اعتقادات)، از توحید و معاد گرفته تا نبوت و ولایت و امامت – از دوست و دشمن شناسی گرفته، تا انسان‌شناسی، جامعه‌شناسی، رفتار شناسی و ...، همه را بیان نموده است.

در بُعد عملی (قوانین زندگی = احکام)، از رعایت سلامت برای برخورداری از نطفه سالم گرفته، تا چگونگی انعقاد آن، تا احکام بارداری، تا زایش، تا تعلیم و تربیت، تا تحصیل علم و کسب تخصص، تا آغاز زندگی مشترک و اجتماعی با ازدواج، تا کسب و کار، تا مواضع سیاسی، اخلاق فردی و اجتماعی، مدیریت ... و خلاصه هر چه که مبتلابه انسان، در زندگی دنیوی می‌باشد را بیان نموده است.

بنابراین: اولاً "کارکرد دین" در دنیاست و نتایجش، هم در دنیا و هم در آخرت است؛ و ثانیاً اسلام تمامی شئون زندگی فردی و اجتماعی را شامل می‌گردد.

چنان که نتیجه‌ی ایمان و تقوای فردی و اجتماعی – ایستادگی در مقابل جهل، کفر و ظلم – رعایت عدالت و قسط و ...، در همین دنیا ظهوری دارد و سبب رشد و کمال فردی و اجتماعی می‌گردد، و البته در آخرت نیز ظهور اتمّ خود را دارد – و نتیجه‌ی کفر، ظلم، فسق و فساد نیز همین‌طور است.

نکته‌ی انحرافی:

برخی، مبتنی بر جهان‌بینی مادی، زندگی مادی را نیز فقط "ابزاری" توصیف می‌کنند و می‌پرسند: «اسلام، درباره‌ی برق، الکترونیک، دی‌ان‌ای، اصلاح نژاد بذر کشاورزی یا نطفه‌ی حیوانی، ساخت ماهواره‌های کاوشگر، ساختمان‌سازی، پل و بزرگراه‌سازی و ... ، چه آورده است؟! و اگر چیزی نیاورده، پس چگونه مدعی می‌شوید که دین حق [اسلام]، تمامی شئون زندگی فردی و اجتماعی را شامل می‌گردد»؟!

این شبهه‌، به جهات گوناگونی، کاملاً انحرافی می‌باشد که به دو جهت آن اشاره می‌نماییم:

1- مگر انسان، در این دنیا، انسان نیست که خود را ابزار ببیند؟! پس چرا زندگی دنیوی را به دستآوردهای علوم تجربی خلاصه می‌کنند؟! مگر آدمی، ازدواج و تولید مثل ندارد؟ - مگر تعاملات گوناگون اجتماعی، از روابط با همسایه گرفته تا شهروندی، تا حکومت و سیاست و روابط بین الملل ندارد – مگر همکاری و تعاون، و یا مقابله ندارد – مگر دوست و دشمن ندارد – مگر جنگ و صلح ندارد – مگر چالش‌های اخلاقی، رفتاری و روانی ندارد – مگر حبّ و بغض انسانی و شهوت و غضب حیوانی ندارد – مگر شادی و غم ندارد – مگر رشد فیزیکی، یا بیماری و مرگ ندارد و ...؟!

●بنابراین، آدمی چه در یک چادر در میان صحرا زندگی کند و چه در آسمانخراشی در یک شهر – چه با الاغ آمد و شد نماید، چه با پیشرفته‌ترین وسایل نقلیه – چه کشاورزی و دامپروی سنّتی نماید، چه مدرن و ماشینزه – چه مانند یک مغنی درون چاه رود، و چه غواصی و فضانوردی نماید و ...؛ انسان است، با تمامی صفات و ویژگی‌های یک انسان. لذا نباید خودش را ابزار و زندگی دنیا را ساختمان و ماشین ببیند.

2- کدام دین یا مکتبی، دستورالعمل و نقشه‌ای موضوعی برای صنعت داده است؟!

*- آیا اسلام فرموده که حق ندارید به علوم هسته‌ای و الکترونیک دست یابید؟! یا در پست مدرنیسم و پسا پست‌مدرنیسم گفته شده که حتماً باید بر اساس نقشه‌های مهندسی در این مکتب، بمب الکترونیک، شیمایی، و یا اتمی بسازید؟!

*- آیا در اسلام فرموده که در صنعت معماری، حتماً باید درگاه‌ها و پنجره‌ها محرابی باشد؟! یا در پست مدرن گفته که حتماً باید به شکلی نامنظم باشد و هر چه نامنظم‌تر بود، پست مدرن‌تر است؟!

*- آیا در اسلام فرموده که نباید فیلم و سریال بسازید، یا در پست مدرن گفته که حتماً باید فیلم مستهجن بسازید؟!

●- بنابراین، اولاً در دستیابی به علم و تکنولوژی، مشترک عقلی تمامی انسان‌ها و مطلوب همگان است، اما دین [چه حق باشد و چه باطل]، با نگاه، هدف، اخلاق و قوانین کار دارد. با انسان و جهان‌بینی و ایدئولوژی او کار دارد؛ و ثانیاً نه تنها اسلام، بلکه هر دین و مکتبی، تمامی شئون زندگی فردی و اجتماعی را شامل می‌گردد؛ منتهی در دین اسلام، تمامی این شئون با مقرراتش بیان شده است، اما در ادیان و مکاتب دست‌ساز بشری، به تناسب موضوع و پیش‌آمد، قانونی توسط پیروان و تابعین وضع می‌شود. در اسلام مبادی و مبانی حقوق، مشخص است، مبدأش علم و حکمت و مشیت الهی و نظام حاکم بر خلقت است، و مبانی‌اش عاقلانه و حکیمانه می‌باشد؛ اما در مکاتب دیگر، مبدأ نظریه‌ی فرد یا قدرت حاکمه است، و مبانی نیز گاهی متبنی بر یافته‌های علمی است، و گاهی مبتنی بر "نظریه" و یا منافع صاحبان "زر، زور و تزویر"!

 

مرتبط:

آیا دین میتونه تو مسائل دنیا نظر بده‌؟ مثلا آیا دین تو سلامت یا تو ساختمون سازی یا ...؟ آیا دین برای دنیای ما هم کامله؟ (19 آذر 1397)  

 

مشارکت و هم‌افزایی (سؤال به همراه نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی)

پرسش:

آیا کارکرد دین، اختصاص به رستگاری انسان در آخرت دارد؟ نقش دین در دنیا چقدر است؟ آیا تمامی شئون زندگی ما می‌تواند دینی باشد؟

پاسخ:

http://www.x-shobhe.com/shobhe/9533.html

 

 

  پیوستن و پیگیری در پیام‌رسان‌ها:

 

 

  

  

 

کلمات کلیدی:  اعتقادی   معاد