پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه): نظر به این که اذهان عمومی را پیش و بیش از آن که اصول را شناخته باشند، مشغول به فروع می‌کنند (1)، و با توجه و تأمل در این که برای هر امری [به ویژه در عرصه، حقوق، داوری و قضا – اگر چه برای فوتبال باشد]، تحصیلات تخصصی را شرط لازم می‌دانند، اما نوبت به احکام و فقه اسلام که می‌رسد، چنین جلوه می‌دهند که در چند خط و آن هم در فضای مجازی، قابل بحث، چالش، نقد و ... می‌باشد، لازم است ابتدا به نکات ذیل توجه شود:

الف – آن چه که از آن به عنوان «چنین فتوایی» یاد نمودید، حکم خداوند سبحان در قوانین (شریعت) اسلام می‌باشد؛ در واقع صاحب فتوا، خداوند علیم و حکیم است.

ب – شریعت اسلام، دین خداست و متشکل از نظرات شخصی افراد نمی‌باشد که پرسیده شود: «راه حل شما چیست؟». اگر قرار باشد که هر شخصی در هر زمان و مکانی، از خودش احکام در بیاورد و راه‌حل شخصی ارائه دهد که دیگر از اسلام چیزی باقی نمی‌ماند.

ج – در حقوق، فقه، احکام، شریعت، یا هر چه که نامش را بگذارند، اما موضوعش مفاد قانونی باشد، هیچ جایی برای "احساسات" وجود ندارد. حال خواه احکام اسلامی باشد، یا قوانین مدنی، کیفری، جزایی و ... در سایر حقوق و قوانین موجود در جهان. چنان که اگر کسی محکوم به اعدام، حبس، تبعید و ... شد، دیگر کاری ندارند که چقدر عاشق همسر و فرزندان خویش است - یا اگر در حال خدمت نظام وظیفه، لازم شد به جنگ برود، با وابستگی‌ها و مشکلات شخصی و عاطفی او کاری ندارند – یا اگر سازمان و نهاد ذیربطی تشخیص دهد که پدر و مادری صلاحیت ندارند، (حتی اگر تشخیص آنها غلط باشد)، فرزند را از خانواده‌ی اصلی گرفته و به مراکز نگهداری کودکان و یا حتی خانواده‌های دیگر می‌سپارند و در اینجا کاری به میزان عواطف یا احساسات پدر، مادر و فرزندان ندارند و ... .

اما، اگر دقت کنید، همیشه، هر پرسشی در چارچوب احکام اسلامی، با یکی دو مثال و شعار احساسی همراه می‌شود، تا خواننده بدون مطالعه‌ی پاسخ یا اندیشه در آن، اصل حقوقی را نقد و محکوم نماید!

منظر اخلاقی:

"اخلاق" یعنی چه و منظر اخلاقی کدام است؟! نظریه‌پردازان شرق که تعریف جامعه‌ای در مورد "اخلاق" نداده‌اند، و نظریه‌پردازان غرب نیز به طور کلی منکر و مکذب مقوله‌ای به نام "اخلاق" هستند و آن را اعتباری و تابع منافع شخصی و نیز عادت‌ها و قبول‌های جاری اجتماعی می‌دانند!

پس، اخلاق چیست؟ یعنی چه؟ چه کسی آن را تعریف کرده و چه کسی جز خداوند متعال که انسان را خلق نموده، حق دارد تعریف کند که "اخلاق" چیست، یعنی چه و موازین اخلاقی کدامند؟!

●- "اخلاق" در منابع و آموزه‌های اسلامی، یعنی "موضع‌گیری"، درباره هر کسی یا هر چیزی یا هر اتفاقی، هر جریانی، هر رفتاری و ... . حال خواه موضع‌گیری (اخلاق) در برابر توحید و معاد و قرآن و ولایت باشد، یا در برابر پدر و مادر، یا حتی در برابر یک جرعه آب برای نوشیدن.

بنابراین، اگر موضع‌گیری به "حق" بود، می‌شود "اخلاق خوب یا حسنه" و اگر موضع‌گیری به "باطل" بود، می‌شود "اخلاق بد یا رذیله و سیئه"؛ پس آن اخلاق و مواضعی بر حق شمرده می‌شود که "از حق و به حق" باشد، و حق، فقط حق تعالی می‌باشد. «هُوَ الحَقّ».

مشکل‌ساز بودن:

مگر شرط صحت و حقانیت یک قانون این است که اجرایش مشکل نباشد؟! کدام کاری برای بشر مشکل نیست؟! به دنیا آمدن، هم برای نوزاد مشکل است و هم مادر – از دنیا رفتن نیز هم برای راحل مشکل است و هم برای بازماندگان – و بین این دو نیز هر کاری مشکل است، حتی نفس کشیدن، نوشیدن یک جرعه آب گوارا، یا خوردن یک لقمه‌ی سالم و حلال.

بزرگ شدن مشکل است، تحصیل، اشتغال، ازدواج، صاحب اولاد شدن، مسئولیت‌های خُرد یا کلان اجتماعی و سیاسی، ورود در عرصه‌ی اقتصاد یا فرهنگ و هنر و ...، خلاصه همه کار مشکل است.

حال چه باید کرد؟ آیا هیچ قانونی نباید باشد، چرا که در عمل مشکل یا ایجاد مشکل می‌کند؟! یا فقط قوانین و احکام اسلامی نباید باشند؟!

واقعیت و رئال:

خب، حالا وارد موضوع شده و کمی واقع‌بینانه (رئالیستی) به موضوع نگاه کنیم.

خانواده، یک نهاد تشکیلاتی بسیار مقدس و معظمی است، چرا که "کارگاه تولید انسان و مدرسه‌ی انسان‌سازی" می‌باشد. بنابراین هویت، جایگاه، نقش و حقوق هر یک از اعضای این نهاد، باید با قوانین منطبق با عقل و فطرت (حق)، تبیین شده باشد، نه صرفاً قوانین اعتباری که در هر زمان یا عصر و جامعه‌ای می‌تواند متغیر گردد.

حال فرض بگیرید که اگر زنی به اسلام گروید و همسرش مسلمان نشد، در واقع و رئال، چه مشکلاتی پیش می‌آید (اگر چه کاملاً عاشق یک دیگر باشند)؛

اعتقادی (نظری):

●-  یک مسلمان، تحت قیمومیت یک غیر مسلمان در می‌آید، که جایز نیست.

●-  یک مسلمان، به یک غیر مسلمان عشق می‌ورزد، محبت و مودت دارد که با اصل "ولایت و بالتبع تولا و تبرا" مغایرت دارد، پس با اصل اصول اعتقادی منافات دارد.

●-  یک مسلمان، یک غیر مسلمان را در تمامی اهداف، برنامه‌ها، شئون و امورش همراهی می‌کند.

●-  یک مسلمان، به خاطر محبت و مودت و نیز ضرورت حفظ تحکیم خانواده، اعتقادات غیر اسلامی را ارج می‌نهد که با تمامی چارچوب‌های یک "اعتقاد" مغایرت دارد.

اخلاقی، حقوقی (احکام):

●- اگر زن بگوید: چون من مسلمان شده‌ام، همسری‌ام با تو، فقط با جاری شدن "عقد نکاح" محقق می‌گردد، و مرد بگوید: من چنین کاری نمی‌کنم، چون مسلمان نیستم! حال چه محرمیتی محقق می‌گردد؟!

●- اگر همسر نا مسلمان بگوید: راضی نیستم در خانه‌ی من نامی از "الله" بیاوری، قرآن داشته باشی یا بخوانی، و یا نماز بخوانی، یا روزه بگیری، چه می‌شود؟!

●- اگر بگوید: راضی نیستم با درآمد من چادر نماز و سجاده‌ای بخری، یا بر اساس احکام اسلامی طهارت را رعایت کنی، گوشت ذبح اسلامی بخری، گوشت خوک نخری، نپزی و نخوری و ... چه می‌شود؟!

●- اگر بگوید: من نه تنها دوست دارم که همیشه در خانه‌ی من شراب باشد، بلکه سر میز غذایم نیز باشد و تو هم از من پذیرایی کنی، تا لذتش دو چندان شود؛ زن چه کند؟!

●- اگر بگوید: راضی نیستم با ظاهر اسلامی (رعایت حجاب)، در میان خویشان من بگردی، با نامحرم (مثل برادرم) دست ندهی، در میهمانی بگویی این را نمی‌خورم و آن را نمی‌آشامم و ...، چه می‌شود؟!

تربیتی:

●- اگر بگوید: راضی نیستم در گوش فرزندان‌مان اذان خوانده شود – راضی نیستم یک کلمه از اسلام و قرآن به آنها آموخته شود – راضی نیستم به پسر یا دخترم، بر اساس موازین اسلامی، چیزی از واجب و حرام، یا حلال و حرام بیاموزی و ...، چه می‌شود؟!

●- اگر بگوید: نه تنها تو و فرزندان من حق ندارید در هیچ مراسم دینی و مذهبی (از مسجد و نماز جماعت در محل گرفته، تا شب قدر، نماز عید فطر و ...) حاضر شوید، بلکه باید همراه با من به معابد کفار، معبد زرتشتیان، کنیسه یا کلیسا بیایید و مراسم ما را انجام دهید، چه می‌شود؟!

●●●- حال در واقعیت (رئال)، کدام مشکل‌تر و مشکل‌سازتر می‌گردد؟! کدام خانواده‌ای مستحکم و کدام عشقی پایدار می‌ماند؟!

پس، در چنین حالتی، یا زن باید از اسلامش دست بکشد [که اگر می‌خواست چنین کند که اصلاً اسلام نمی‌آورد] و یا باید از شوهرش جدا شود و یک خانواده اسلامی تشکیل دهد.

ملاحظه:

اینها فقط مربوط به زنان نیست، برای مردان نیز مصداق دارد، لذا ازدواج مسلمان [چه مرد و چه زن) با غیر مسلمان، جایز نمی‌باشد.

 

مشارکت و هم‌افزایی (سؤال به همراه نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی)

اگر در خانواده‌ای غیر مسلمان، زن اسلام بیاورد، باید از همسرش جدا شود! آیا این فتوا مشکل‌ساز نیست و با اخلاق و واقعیت سازگاری دارد؟

http://www.x-shobhe.com/shobhe/8785.html

 

عضویت در کانال اختصاصی ایکس - شبهه 

کلمات کلیدی:  حقوقی و احکام