پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه): امر ازدواج، همیشه به صلاح است، چرا که یک نیاز و ضرورت فطری، شخصی و اجتماعی می‌باشد و وجود این نیاز و ضرورت برآورده نمودن آن، تابع و فرع بر مسائل دیگر نمی‌باشد. مقصود این نیست که "ازدواج"، پول و امکانات نمی‌خواهد، بلکه مقصود این است که چه ثروتمند باشید و چه فقیر، این نیاز و ضرورت وجود دارد، پس انجامش در شرایطی که ممکن ‌شود، به صلاح است. هر کسی بگوید: «ازدواج در این شرایط به صلاح نیست، دروغگویی است که می‌خواهد افکار عمومی را منحرف کند و البته چه بخواهد و چه نخواهد، مفاسد دیگری [از بیماری اعصاب و افسردگی و ... گرفته، تا زنا و عواقب سوءاش، جایگزینش می‌شوند].

اما، مشکل اینجاست که ما یک کلمه‌ی "ازدواج" را از فرهنگ عمومی بشری و یا از فرهنگ اسلام می‌گیریم، و سپس صدها فرهنگ رفتاریِ من‌درآوردی را چنان کنارش می‌‌چینیم که ازدواج در بین آنها محبوس و گاه مدفون می‌گردد، بعد می‌گوییم: سخت است، نمی‌شود، آیا اصلاً به صلاح هست یا خیر و ...!

چه کسی گفته بود که ازدواج حتماً باید همراه با جهیزیه سنگین و مهریه‌ی بالا باشد؟ چه کسی گفته بود که ازدواج باید حتماً مراسمی داشته باشد که ده‌ها یا صدها میلیون هزینه دارد؟ چه کسی گفته است که دختر اول باید کارشناسی، ارشد و دکتری را بگیرد، سپس یک شغل خوب هم پیدا کند و سپس در سنین بالا و بدون هیچ نیاز ظاهری، مترصد یک خواستگار مناسب نیز باشد و پیدا نکند؟ چه کسی گفته است که پسر باید ابتدا شغل، خانه و خودروی مناسب و حقوق و درآمد زیاد یا دست کم مناسب داشته باشد و سپس ازدواج کند، در حالی که پدرِ خودش و پدر دختر نیز هنوز چنین شرایطی ندارند؟! چه کسی گفته است که مراسم حتماً باید در تالار یا باغ‌تالار برگزار شود، و ماه عسل، اگر پاریس نشد، دست کم کیش یا سواحل خزر و یا هتل‌های گران مشهد باشد؟! چه کسی گفته که جهیزیه، حتماً باید شامل تمامی لوازم مورد نیاز و حتی غیر مورد نیاز در یک زندگی مرفه باشد، برند خارجی باشد و یا ...؟!

بنابراین، اینها شرایطی است که ما خودمان برای ازدواج تعیین کرده‌ایم، بخشی را از هندوها تقلید کردیم، بخشی را از عرب‌ها تقلید کردیم، مقدار کمی از غربی‌ها و آن هم فیلم‌ها تقلید کردیم، یک مقداری هم از فرهنگ ساختگی داخلی خودمان می‌باشد، و خلاصه آن که به حسب ظاهر، به جز اصل وقوع ازدواج و خطبه عقدش، هیچ کجایش به فرهنگ اسلام و یا یک فرهنگ متعالی، همخوانی و تطبیق ندارد.

حال چه اشکالی داشت، اگر پدر و مادرها، دست از خواسته‌های خیالی خود و نیز عقده‌های خود [کارهایی که برای خودشان انجام نشده است] بر می‌داشتند، جوانان نیز برای ازدواج، فهرستی از توقعات و انتظارات را ردیف نمی‌نمودند، و بسیار ساده و سریع ازدواج می‌کردند؟! مگر امروزه اغلب ازدواج‌ها در همین غربی که از دیسکو و فسادش تقلید می‌کنند، چگونه است؟ یک مراسمی در کلیسا، با لباس عروس و خوردوی عروسی کرایه‌ای – یک عصرانه یا در نهایت شام چند نفره، در خانه یا در نهایت یک رستوران برای اقوام نزدیک و سپس یک آپارتمان کوچک اجاره‌ای، با حداقل امکانات لازم. این دیگر آخرش است. این روال همه است، مگر آن که ثروتمند باشند.

●- بنابراین، باید اذعان نموده ازدواج در این شرایط بسیار سخت شده است، اما نه تنها حتی در این شرایط نامساعد و نامطلوب اقتصادی خوب است، بلکه حتی در شرایط بدتر از این نیز خوب و به صلاح است. آمار ازدواج در ایران به تناسب جمعیت در دوران جنگ تحمیلی، به مراتب بیشتر از امروز و آمار طلاق در ایران، کمتر از امروز بود؛ منتهی فرهنگ‌ها، دیدگاه‌ها و توقعات متفاوت بود. مردمان جهان، حتی در دوران جنگ، قحطی، شیوع بیماری‌های واگیردار و ... نیز ازدواج نموده و می‌نمایند؛ پس چرا نوبت به ملت ما که می‌رسد، شبهه می‌شود که آیا اساساً ازدواج در این شرایط به صلاح هست یا خیر؟!

البته، رشد، کمالات، برکات و گشایش‌هایی در ازدواج هست که فعلاً وارد بحث آن نمی‌شویم، لذا همین‌قدر بدانیم که تا علت نباشد، معلول نیز نخواهد بود، پس تا ازدواج صورت نگیرد، از آن کمالات، نعمات، برکات و گشایش‌ها نیز خبری نخواهد بود.

مرتبط:

●- فهرست لینک تمامی پرسش‌ها و پاسخ‌های مرتبط با "ازدواج" که در این پایگاه درج و منتشر شده است. (اینجا را کلیک نمایید)

پرسش:

آیا به نظر شما، ازدواج با این وضعیت تاسف بار اقتصادی به صلاح است؟ با 13 ساعت کار، تمام درآمدم فقط صرف اجاره می‌شود!

پاسخ (نشانی لینک):

 

http://www.x-shobhe.com/shobhe/10452.html

 پیوستن و پیگیری در پیام‌رسان‌ها:

  

  

        

کلمات کلیدی:  پاسخ های کوتاه